Teilatuetan lan egiten duen jendeak. Dat is de titel van één van de gedichten die Harkaitz Cano tijdens Poetry voordroeg. Teilatuetan lan egiten duen jendeak’ is Baskisch en betekent: mensen die op daken werken (hier staat het gedicht, en zo klinkt het).
Harkaitz Cano weet veel over mensen die op daken werken. Dat ze weten dat de hemel niet blauw is bijvoorbeeld, en dat ze echt hoogtevrees hebben.
Ik weet niet of Poetry juist hem vanwege dat gedicht het dak op stuurde. Hoe dan ook. Het waaide er behoorlijk en het kostte de dichter moeite zijn poëzie onder controle te houden.
Harkaitz Cano – en de Chileense dichter Yanko González – gingen tijdens Poetry het dak op vanwege de Rotterdamse Dakendagen.
Stadsdichter Hester Knibbe schreef voor die gelegenheid Tuin met uitzicht:
Ik heb mij hoger gesetteld
dan doorgaans, ben stapel op wolken
lucht en zo meer. Nee, nee ik kijk
niet op u neer, heb nog te veel
weet van gemodder, moeizaam
gewroet daarbeneden. Maar ik
hecht nu eenmaal sterk aan
het weidse, een buigzame wuivende
blik op het leven, wil een lusthof zijn
voor wie mij betreden en een dak
voor degenen die bijna als mollen
onder mijn wortels schuilen
voor het extreme. Hier, boven en
tussen de huizen, ontvang ik blijmoedig
eenieder met uitzicht, een zetel om
genietend te zitten te kijken te lezen.
om die woorden daarna op hoogte voor te dragen.
Leave a Reply