Even dacht ik dat hij toch het eeuwige leven had. Want hoewel hij zijn dood vorig jaar publiekelijk had aangekondigd, bleef Thé Lau onverminderd hard werken en regelmatig optreden. Nu ik lees dat hij gisteren is overleden, realiseer ik me dat het de laatste tijd inderdaad verdacht stil was rondom zijn persoon.
De laatste keer dat ik Thé Lau live zag was hij in gezelschap van Tommy Wieringa en Ilja Leonard Pfeijffer. Voor Behoud de Begeerte maakten zij The Pursuit of Happiness. Zoals altijd bij Behoud de Begeerte putten ook Tommy Wieringa, Ilja Leonard Pfeijffer en Thé Lau (hij verving Dimitri Verhulst die zichzelf in zijn eigen agenda vergist had) uit eigen werk om in dit geval een uitermate actuele voorstelling te maken over vreemdelingen en vluchtelingen. Wat zij lazen, kwam hard aan.
Voordat zij het podium van de Rotterdamse Schouwburg beklommen, eten ze een hapje in het restaurant waar ook wij een tafeltje gereserveerd hadden. Natuurlijk keek ik af en toe met een schuin oog naar de heren. Vooral om mezelf ervan te vergewissen dat het nog steeds goed ging met Thé Lau.
Terwijl Ilja Leonard Pfeijfer en Tommy Wieringa de hele voorstelling op het podium bleven, kwam Thé Lau alleen op als hij iets te vertellen had. Voor het eerst sinds ik kennis nam van zijn ziekte zag ik een zieke man. Een man die daarom spaarzaam omging met zijn energie. Zijn woorden en hun effect hadden er niet onder te leiden.
Hij vertelde een mooi verhaal over Lau’s die uit het oosten kwamen en zich uiteindelijk ‘hier’ vestigden. Hij had het over hun verdiensten en over zijn trots van hen af te stammen. Zijn verhaal was heel geloofwaardig – waar kwam die rare naam anders vandaan – maar het was niet waar. Het was fictie, maar zijn publiek wilde hem – na de verhalen van Ilja Leonard Pfeijffer en Tommy Wieringa over veel minder succesvol geïntegreerde vreemdelingen en vluchtelingen (zij lazen voor uit La Superba en Dit zijn de namen) – maar wat graag geloven.
Die avond zag ik Thé Lau voor het laatst (en voor het eerst) in levenden lijve, maar ik kende zijn muziek. Blauw was de eerste cd van The Scene die ik kocht.
Leave a Reply