Dat politici tijdens hun vakantie dikke boeken lezen, was voor de NRC nog niet zo lang geleden voorpaginanieuws. Toen de zomer zo goed als voorbij was, maakte de krant de balans op. Dat wil zeggen, ze vroegen de nodige politici wat zij tijdens hun vakantie – vakantie is niet hetzelfde als reces – zoal gelezen hadden.
Halbe Zijlstra (VVD), Lilianne Ploumen (PvdA), Arie Slob (ChristenUnie), Alexander Pechtold (D66), Jesse Klaver (GroenLinks), Sybrand Buma (CDA). Jet Bussemaker (PvdA), Kees van der Staaij (SGP), Emile Roemer (SP) en Stef Blok (VVD) bleken tot leesconfessies bereid.
Diederik Samsom (PvdA), Lodewijk Asscher (PvdA), Geert Wilders (PVV) en Mark Rutte (VVD) hielden liever voor zich wat ze wel/niet lazen.
Op basis van de leestlijstjes trok Thijs Niemantsverdriet – hij was de journalist van dienst die Wat lazen ze op vakantie schreef – conclusies:
‘Fictie is populairder van non-fictie. Natuurlijk, sommige politici namen een beetje huiswerk mee op vakantie. (…) Je kunt onze politici niet betichten van gemakzucht. Vaak lazen zij stevige werken. (…) Misschien wel het meest opvallend: onze toppolitici lezen bij voorkeur boeken die hun wereldbeeld bevestigen.’
Met name dat laatste is interessant, want het is natuurlijk niet zo dat lezen per definitie helpt bij het verbreden van de horizon. Lezen is ook een manier om oogkleppen op te poetsen.
Ook al vind ik dat Thijs Niemantsverdriet een beetje voorbarig concludeert, ik ben wel benieuwd of wat de dames en heren gelezen hebben van invloed is op hun denken en politiek handelen. Of uit de onderwerpen die zij het komende parlementaire jaar agenderen, de standpunten die zij innemen en de argumenten die zij gebruiken op enige wijze af te leiden is dat zij zich wat zij in die dikke boeken die zij deze zomer lazen eigen gemaakt hebben. (Ik snap wel dat er politici zijn die zich liever niet in de kaarten laten kijken, en daarom niet willen verklappen wat ze deze zomer lazen.)
Zelf las ik deze zomer – laten we zeggen dat mijn leeszomer duurde van 1 juli tot en met 31 augustus – ook het een en ander, en wel in deze volgorde:
De Stefano Oriana, een vrouw
Benjamin Kinderjaren in Berlijn rond 1900
Fitzgerald De boekhandel
De Botton Een week op de luchthaven
Homes Los Angeles
Matsier Compositieportret
Zwaan Dwaallicht
Nunez Sempre Susan, a memoir of Susan Sontag
Lanoye Gaz
Murakami The strange library
Bowles The time of friendship
Kazantzakis Leven en wandel van Zorbás de Griek
Unsworth Crete
Olasolo/
Richarte Nederland is mijn fantasie
Mantel De moord op Margaret Thatcher
Mendelsund Wat we zien als we lezen
Kromhout Soldaten huilen niet
Ouariachi Een honger
Wood Tintelingen
Pols De hef ziet alles
Robben Birk
Harris Virginia Woolf
Vries Geometrie
Woolf Jacobs kamer
Thomése De werkelijkheidsverbeteraar
Gronden Wijsgeer in het wild
Het was niet eenvoudig om mijn lezende ik al schrijvend bij te houden, maar ik weet wel waar het nog over moet gaan in de stukken die nog niet geschreven zijn.
Er staan nog vier afleveringen op stapel in de serie Thuisblijfreizen (over Londen, Berlijn, Parijs en een nog nader te bepalen stad). Er moet over levens geschreven worden (Virginia Woolf, Oriana Fallaci, Susan Sontag). En er moeten gerecenseerd worden. Winnaars in het zonnetje gezet.
Maar ik hoop ook dat wat ik lees voor verrassingen zorgt. Mij op nieuwe gedachten brengt.
(Zo vraag ik mij al twee dagen af – toen kwam het nieuws mij ter ore – of met de ontdekking van een – zij het inmiddels ook al weer meer dan vierhonderdmiljoen jaar uitgestorven – zeeschorpioenensoort de biodiversiteit nu wel of niet is toegenomen. Die vraag zou ik mezelf niet gesteld hebben als ik niet net Wijsgeer in het wild van Johan van de Gronden had gelezen.)
Maar voordat ik ga schrijven, kijk ik lees ik eerst nog even hoe Auke Hulst samenhangend schreef over de zeven boeken die hij in een week las (Zeven dagen, zeven boeken), terwijl ik ook nog gebogen zit over het werk van Sylvia Plath en Ted Hughes omdat Jij zegt het van Connie Palmen daar alle aanleiding toe geeft.
Het ene boek lokt nu eenmaal het andere uit. En dan moet mijn schrijvende ik soms even geduld hebben. Maar het komt goed. Dat beloof ik mezelf.
Leave a Reply