HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Iemand aan het schrijven krijgen

Iemand aan het schrijven krijgen

11/01/2016 by Liliane Waanders Leave a Comment

Hoe ik talent voor het leven kreeg - Rodaan Al GalidiInmiddels ligt Hoe ik talent voor het leven kreeg van Rodaan Al Galidi in gebonden staat voor me. Het boek is af. Dat was het nog niet helemaal toen ik het de eerste keer las. Toen waren het nog letters die van een scherm spatten.

Rodaan Al Galidi doet in Hoe ik talent voor het leven kreeg verslag van de omzwervingen van Semmier Kariem in asielzoekersland. Hij doet dat zo dat je je als lezer nu eens hartstochtelijk schaamt voor de wijze waarop het er tijdens de procedure aan toe gaat, om er vervolgens dan weer besmuikt om te lachen. Want het is toch wat en het zijn toch ook wel wonderlijke types die daar op een te klein oppervlak niet geheel eendrachtig samenleven.

Ik ben nog niet zo ver dat ik de hele roman opnieuw gelezen heb, maar het voorwoord waarin Rodaan Al Galidi de status van zijn boek toelicht:

‘Dit boek is fictie voor iemand die het niet kan geloven, maar non-fictie voor iemand die ervoor open staat. Of nee, laat dit boek non-fictie zijn, zodat de wereld waarin ik jarenlang heb moeten verblijven, verandert van fictie in non-fictie’

heb ik herlezen. Of eigenlijk gelezen. Want het eerste deel van dat voorwoord kwam me niet bekend voor.

In dat eerste deel beschrijft Rodaan Al Galidi hoe Hoe ik talent voor het leven kreeg tot stand kwam.

‘Toen een man mij een tijd geleden vroeg naar mijn leven in het asielzoekerscentrum, merkte ik dat zijn vraag serieus was en dat hij een serieus antworod verwachtte. Beleefd zei ik dat ik het er niet over wilde hebben. Hij vroeg me om één situatietje te noemen. Dat deed ik, en ik denk dat hij voelde dat ik in mijn hoofd eigenlijk nog in dat AZC woonde. Hij voelde misschien dat ik dit verhaal kwijt moest om mijn leven opnieuw te beginnen. Of wellicht wilde hij dat dit verhaal niet verloren zou gaan, dat verhaal van die onbekende wereld waar ik jarenlang moest verblijven.
Hoe het hem gelukt is weet ik niet, maar hij kreeg het voor elkaar mij te laten beloven hem elke maand een stuk van het verhaal te sturen. Misschien was het de manier waarop hij luisterde, vol begrip en menselijkheid. Misschien was het het groeiende gevoel van verantwoordelijkheid dat hij me gaf, dat dit verhaal behouden moest blijven.’

Aan die man – ‘absoluut de verloskundige van elke bladzijde’ – draagt Rodaan Al Galidi zijn roman op.

(Hier kiest Rodaan Al Galid dezelfde metafoor als Alex Boogers in De lezer is niet dood. In zijn schotschrift neemt Alex Boogers het op voor (potentiële) lezers die door schrijvers, uitgevers en boekhandelaren niet als zodanig herkend worden, waardoor er te weinig op hun lijf geschreven verhalen en romans gemaakt en verspreid worden:

‘Niemand neemt de belangrijke taak van verloskundige op zich en helpt nieuwe lezers op weg. Waar staan de kraamkamers? Wie leidt in? Wie maakt de lezer?’)

Wie die man is die het hoofd van Rodaan Al Galidi  ‘heeft schoongeveegd van die zware jaren’ doet er niet toe. Feit is dat hij de literatuur een dienst heeft bewezen. Zonder hem zou een bijzonder verhaal onverteld gebleven zijn.

Rodaan Al Galidi is te gast op Winternachten, waar Hoe ik talent voor het leven kreeg gepresenteerd wordt.

Misschien ook interessant:

  1. Rodaan Al Galidi kijkt van buiten naar binnen
  2. Asiel zoeken volgens Rodaan Al Galidi, Nicolaas Matsier en Celal Altuntas
  3. Αδωνις, Adonis en Ahmed Aboutaleb
  4. De rode pen van de redacteur

Filed Under: blog Tagged With: Alex Boogers, asielzoekers, De lezer is niet dood: schotschrift, Hoe ik talent voor het leven kreeg, Rodaan Al Galidi, schrijven, Winternachten, Writers Unlimited

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Column: Een echte Daniil Charms? Robbert-Jan Henkes zoekt het uit
  • Ik mocht Antonia zeggen tegen A.S. Byatt (1936-2023)
  • Column: Een ongeschreven roman reconstrueren: een literaire tour de force
  • Column: Iedere schrijver zijn/haar/hun/diens genootschap
  • Column: De tekst van mijn leven

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Column: Een echte Daniil Charms? Robbert-Jan Henkes zoekt het uit
  • Ik mocht Antonia zeggen tegen A.S. Byatt (1936-2023)
  • Column: Een ongeschreven roman reconstrueren: een literaire tour de force

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled