Sinds zondag ben ik de gelukkige eigenaar van The lonely city: adventures in the art of being alone van Olivia Laing, maar het had niet veel gescheeld of ik had het niet gehad. De boekwinkel waar het prominent op tafel lag, had maar één exemplaar. Dat ene exemplaar had ik ingekeken en toen weer teruggelegd. Ik was weliswaar vastbesloten het te kopen, maar wilde eerst een kopje koffie drinken bij de inpandige overburen van de boekhandel.
Terwijl ik daar van mijn cappuccino zat te genieten, zag ik tot mijn grote verbazing dat er nog iemand belangstelling had voor The lonely city. Net als ik even daarvoor had gedaan bladerde hij het boek met veel interesse door. Ook hij legde het, gelukkig, weer terug op tafel. Om het even daarna te komen halen om aan zijn vriendin te laten zien. Zo te zien vond zij het ook wel wat. Ze haalde haar smartphone tevoorschijn, maakte een foto van de cover en legde het boek terug op de plek waar het hoorde. Die gaan het op internet bestellen, dacht ik, en was geheel en al gerustgesteld. Tot de jongen het boek even later resoluut van de tafel pakte en richting kassa liep.
Ik keek het boek na terwijl ik het laatste schuim uit mijn kopje lepelde. Wat er daarna bij de kassa gebeurde weet ik niet, maar even later lag The lonely city weer op tafel.
Leave a Reply