Welkom in Holland heette het tijdens Winternachten, en wetende wat Rodaan Al Galidi allemaal heeft moeten doorstaan voordat aan zijn wachten een einde kwam, zou je de titel van het programma waarin Hoe ik talent voor het leven kreeg aan het publiek werd voorgesteld ook cynisch op hebben kunnen vatten. Negen jaar bracht Rodaan Al Galidi door in een asielzoekerscentrum en dat was een kwestie van verduren en volhouden. Wie Hoe ik talent voor het leven kreeg gelezen heeft, weet dat inmiddels.
Maar Rodaan Al Galidi koestert geen wrok. Hij verbaast zich slechts. En dicht genadeloos terug:
Ik hou van Holland
‘Ik hou van Holland’, zei de paraplu.
‘Het is mijn land.
Ik kan me geen ander land voorstellen
waar ik altijd zo mezelf kan zijn
en zo open voor iedereen.’
(uit: De maat van de eenzaamheid, 2012)
De buitenstaander neemt waar. Hij kijkt van buiten naar binnen (zoiets zei hij vanavond tijdens Hier is… Adriaan van Dis).
Zoals ook Flanagan & Allen tegen beter weten in van buiten naar binnen blijven kijken, in de hoop dat ze er ooit echt bij zullen horen:
We’re always on the outside
On the outside always looking in
We never know how fortunes are made
For the sun, when it shines, finds us still in the shade
We’re always on the ebb tide
But we’ll keep on trying till we win
For we know some day we’re gonna be on the inside
Instead of the outside always looking in.
Hun On The Outside Looking In is al sinds jaar en dag de tune van Hier is… Adriaan van Dis.
Het was overigens Adriaan van Dis die tijdens Welkom in Holland het eerste exemplaar van Hoe ik talent voor het leven kreeg aan Rodaan Al Galidi aanbood.
Leave a Reply