Zenuwachtig was ze. Misschien dat het daarom zo lang duurde voordat ze één van haar gasten aan het woord liet. Aan haar voorbereiding en haar kennis van zaken lag het niet. En Annemarié van Niekerk was meer dan van plan haar gasten Sunjeev Sahota en Meena Kandasamy tot hun recht te laten komen. Zelf was ze meer dan enthousiast over hun romans.
In haar zeventien minuten durende inleiding sprak ze haar verbazing uit over de zo goed als volle zaal: in een andere zaal interviewde immers de populairste vrouwelijke Vlaamse auteur (Kristien Hemmerechts) de populairste vrouwelijke Nederlandse auteur (Connie Palmen). Prees ze Sunjeev Sahota en Meena Kandasamy uitvoerig. Deed ze verslag van haar overwegingen wie zij als eerste het woord zou geven. ‘Beauty before age’, was geen optie. Ze vond Meena Kandasamy en Sunjeev Sahota allebei ‘beautiful’ en heel jong bovendien. ‘Ladies first’ ging ook niet, want de kans bestond dat ze daarmee feministe Meena Kandasamy voor het hoofd zou stoten. Dan maar gewoon op alfabetische volgorde. Waarna ze de eerst de verdiensten van Meena Kandasamy opsomde, en daarna die van Sunjeev Sahota. Waarna ze hem het eerste een vraag stelde.
Tegen die tijd restten haar nog 28 minuten. Die tijd gebruikte ze om beide schrijvers de gelegenheid te geven het over de oorsprong van hun schrijverschap te hebben. Zichzelf van een culturele achtergrond te voorzien. En de noodzaak van De zigeunergodin (Meena Kandasamy) en Het jaar van de gelukszoekers (Sunjeev Sahota) toe te lichten. Toen was de tijd bijna op, en mochten nog twee mensen in de zaal een vraag stellen.
Waar Annemarié van Niekerk niet aan toe kwam, was de schrijvers met elkaar in gesprek te laten gaan over de wereld en de wijze waarop zij daar ieder op hun eigen wijze via de literatuur grip op proberen te krijgen. Over de dilemma’s die zij tijdens het schrijven ondervonden. Over de vanzelfsprekendheid van proza voor de één (Sahota) en de wijze waarop de ander het genre moest bevechten (Kandasamy). Dat was vast een mooi gesprek geworden.
Neemt niet weg dat ik door het interview van gisterenavond tijdens het International Literature Festival in Utrecht vanmorgen in De zigeunergodin begonnen ben. En het daardoor des te meer betreur dat Annemarié van Niekerk gisteren geteisterd werd door zenuwen.
Leave a Reply