Voordat ik het wist, was de inzendtermijn verstreken. Ik was niet van plan geweest om mee te doen aan de dichtwedstrijd van Poetry International en de dienst Stadsbeheer van de gemeente Rotterdam. Totdat iemand mij er bij wijze van grap op attent maakte.
Ik beantwoordde haar mail per ommegaande: ‘Waar ik woon / is het schoon’. Het waren de eerste woorden die me te binnen schoten. Veel de voor de hand liggende woorden. Dat begreep ik ook wel.
Terwijl ze feitelijk wel voldeden aan de eisen door de organisatoren gesteld. Mooi, raak, rauw of grappig mocht de dichtregel zijn, en hij moest over ‘schoon’ gaan.
Ik bedacht dat de woorden aan poëtische kracht en betekenis zouden winnen als ze geschreven zouden zijn door een Vlaamse dichter. Ik liet allerlei mogelijkheden de revue passeren, vond maar geen passend pseudoniem en voordat ik het wist was het 5 mei geweest. Deadline gemist. Kansen verkeken.
Afgelopen zaterdag, op de slotdag van Poetry International, onthulde Joris Goos zelf zijn dichtregel. ‘Weg is wat ik wilde zeggen / net nu ik je zie’ is van een heel andere orde dan de woorden waar ik op kwam.
Ik ben benieuwd wat er door Joris Goos heen gaat als hij ergens in een Rotterdamse straat die vuilniswagen met zijn dichtregel ziet rijden.
Leave a Reply