Toen ik vanmorgen het gedicht van gisteren van de kalender scheurde, en de tijd nam het te lezen, moest ik aan Gaz van Tom Lanoye denken. Een monoloog van een moeder die een zoon verloor die een zelfmoordaanslag pleegde. Een moeder die vindt dat zij zijn schuld niet op zich hoeft te nemen. Een moeder die door de daad van haar zoon een verdoemde is geworden.
Daarin verschilt de moeder uit die monoloog van de moeder uit het gedicht van Elisabeth Eybers dat ik net gelezen heb: ’n Terrosis se moeder mymer. Zij pleit zichzelf niet vrij: ‘Ek was die bitter bodem vir dié saad.’
Maar ondanks dat essentiële verschil dacht ik toch even dat Tom Lanoye mosterd gehaald had bij Elisabeth Eybers.
Susie says
“the most incompetent person to ever hold the office of president of the the US (and totally void of any leadership qualities), at least in my li#12ime&f82te;You must have been born on January 20, 2009.