Een kat in Oud-Zuid, en eentje elders

Laurensjzcoster publiceerde de afgelopen week twee gedichten uit de debuutbundel Druppel van Nicolaas Matsier. Niet dat die gedichten nieuw zijn: Hoe een kat te gaan missen hoorde samen met Hoe een afbreuk op te nemen en Hoe een graf een steen wordt tot de 59 nuttige gedichten die in 2000 in Raster verschenen, en het titelgedicht werd in 1996 door Athena’s Boekhandel bij wijze van geschenk verspreid, maar ze verschijnen nu in de context van een bundel.
Ik nam kennis van (want ik las het niet eerder) Hoe een kat te gaan missen

Doe alles voor het eerst nu zonder
hem. Kom thuis en hoor hoe hij
daar niet achter de voordeur klaarstaat.

Loop onverwachts de trap af en zie
nog net de streng verboden sprong
van ‘t aanrecht maar geen springer.

Laat vlees en vis voortaan gerust op
tafel staan. Zet alle deuren van voorheen
vlovrij gehouden ruimtes open.

Zuig de weer vuilgeworden vloer zonder
de vlokjes van zijn vacht, ruik hoe het
in zijn bak nog steeds niet stinken gaat.

Mat achter voordeur. Tuinmuur. Radiator.
Mand met wasgoed. Juist geleegde wijndoos.
Het is op al zijn plekken dat hij weg is.

terwijl ik het verhaal Oud-Zuid  uit de gelijknamige bundel aan het lezen was. Daarin trekt een ik tijdelijk in het huis van vrienden (vermoed ik) om op de planten te letten en voor de kat te zorgen:

‘Nadat ik de studeer kamer aldus in gereedheid had gebracht, liet ik hem in de volmaakte, vrijwel onaangeroerde staat achter en wandelde door de hal naar de keuken waar op het aanrecht nieuwe instructies wachtten. De poes holde naar zijn schoteltjes en bleef over zijn schouder naar me kijken. Ik las: In het vriesvak is een bakje met 3 stukjes lever. Het eerste stukje is voor dinsdagavond, de 2 andere zijn voor donderdag. Doe er een dunnen ½ bruine boterham bij. Er ligt nog een stukje komkommer, geef hem ook daarvan. Hij mag niet scheuren over de bank, dan de kamer uit. Wil je de brievenbus legen? Geen zorgen om de planten nogmaals. Pas je op voor de gordijntjes boven het gas? We komen over drie weken in de middag terug. Leg dan de sleutel maar weer voor de deur. Tot ziens, Mieneke.’

Het is de bedoeling dat er ook nog serieus gestudeerd wordt, want de ik moet tentamen doen. En zoals vreemde ogen dwingen, hoop hij in het huis van een ander meer discipline op te brengen dan thuis. Voor de zekerheid nodigt hij ook nog een vriend uit. Maar die Simon wordt dermate afgeleid door een dame die in een huis aan de overkant van de straat naakt zit te wezen, dat elk goed voornemen in ledigheid blijft steken. Dat het heel warm is, helpt ook niet.

Je zou Oud-Zuid kunnen lezen als de zomerse variant van De avonden van Gerard – toen de roman verscheen nog Simon van het – Reve: de dagen rijgen zich aaneen, er gebeurt niet veel en de actieradius van de hoofdpersonen is beperkt.

Die gedachte kwam tijdens het lezen op. Een aanwijzing die dit idee bevestigt, heb ik nog niet gevonden. Tegengesproken ben ik echter ook nog niet.

Op 8 oktober a.s. treedt Nicolaas Matsier in Rotterdam op tijdens Woordnacht. In dat kader herlees ik zijn  werk.