Dat is haar dus, dacht ik toen K. Schippers na afloop van het gesprek een vulpen uit zijn binnenzak haalde om iets in een van zijn boeken te zetten. Dat is haar dus: de vulpen uit het gedicht. En hij bevestigde het. Het was haar:
Vulpen, groen gevlamd
gekregen in ’86
dop vervangen in ’91
houder vervangen in ’93
clip vervangen in ’98
dop opnieuw vervangen in ’02
gouden pen vervangen in ’07
met deze pen geschreven in ’09
alles anders
alles hetzelfde
Zelf heb ik net zo’n vulpen. Of eigenlijk: mijn vader had zo’n vulpen. Behalve dan dat het pennetje niet van goud is.
Leave a Reply