HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Uncategorized / En de winnaar is… Bob Dylan

En de winnaar is… Bob Dylan

14/10/2016 by Liliane Waanders Leave a Comment

Als een zwerfkei compl.inddVan de tachtig dichters die vorig jaar gehoor gaven aan het verzoek van Kees ’t Hart en John Schoorl om een gedicht aan Bob Dylan te wijden – vanwege de vijftigste verjaardag van het album Highway 61 Revisited – zijn er maar twee die refereren aan de Nobelprijs: F. Starik en Benne van der Velde.

Maar twee. En dat terwijl Dylan al jaren tot de kanshebbers behoorde. Gek genoeg ontbrak hij dit jaar in het rijtje bij de bookmakers.

Is het gek dat hij hem nu ook daadwerkelijk krijgt? Zijn gedichten en songteksten wezenlijk andere dingen? Of is het juist vreemd dat iemand als Lennart Nijgh nooit in aanmerking is gekomen voor de P.C. Hooftprijs?

Officieel krijgt Bob Dylan de Nobelprijs voor Literatuur ‘for having created new poetic expressions within the great American song tradition.’

(Dit verklaarde Sara Danius, het hoofd van de Zweedse Akademie die de Nobelprijzen toekent, direct na afloop van de bekendmaking (nadat ze eerst de suggestie van interviewer Sven Hugo Persson dat Bob Dylan een controversiële keuze is, had verworpen. ‘Natuurlijk verdient hij de Nobelprijs: hij heeft hem net gekregen’):

Misschien heeft het feit dat hij hem juist dit jaar krijgt wel iets te maken met het moddergevecht aan de andere kant van de oceaan dat een wereldleider moet opleveren. Er was een tijd dat Bob Dylan vooral te boek stond als zanger van protestsongs en door deze en gene voor subversief doorging.

F. Starik en Benne van der Velde zagen het min of meer aankomen. Beiden hebben zo hun ideeën over Bob Dylan. Maar ze zijn het er uiteindelijk toch over eens: hij mag hem krijgen.

Laat je mijn liefde zien

Hij heeft dit jaar de Nobelprijs
voor vals zingen weer niet gekregen
de heilige van de verontwaardiging
daarover, de held van de langharigen.

De krassende knarren die nu ons pensioen
verbrassen, die ofschoon ze niet kunnen zingen
nooit en nergens over eindelijk eens zwegen.

Ik herinner me R., die op zijn sterfbed
jankte van ontroering omdat hij ‘Time Out Of Mind’
nog net had meegekregen. Hij wou een nummer
van dat album op zijn uitvaart horen.

En verdomd: ik nam alles terug
wat ik hierboven heb geschreven. His Bobness
gromde in mij op en werd geboren.

(F. Starik)

 

Zoek the crossroads af
op Highway 61,
toen de jongen terugkwam
van onderweggeweest,
was hij een ander;
Zanger met doel en reden
en wie weet een deal.

Duivelskunstenaar, snaar-
instrument van generatie
‘massage matters most’.

Wie kan zingen
is nog geen bard,

voor mijn part Nobelprijs
om een stem van toen
we daar doorheen luisterden.

Bob tekende met bloed
om vergieten aan te kaarten,

zong zich een nieuwe ziel
en zaligheid.
Dylan revisited.

(Benne van der Velde)

Niets gevonden.

Filed Under: Uncategorized Tagged With: Als een zwerfkei: dichters over Dylan, Benne van der Velde, Bob Dylan, F. Starik, John Schoorl, Kees ’t Hart, Laat je mijn liefde zien, Nobelprijs voor Literatuur

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Boeken verkopen zichzelf niet
  • (Auto)biografisch?
  • Recensie: Het warmtefort – Marieke Lucas Rijneveld
  • Derde persoon enkelvoud, tegenwoordige tijd
  • Recensie: Monterosso mon amour – Ilja Leonard Pfeijffer

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Boeken verkopen zichzelf niet
  • (Auto)biografisch?
  • Recensie: Het warmtefort – Marieke Lucas Rijneveld

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2022 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled