Van de tachtig dichters die vorig jaar gehoor gaven aan het verzoek van Kees ’t Hart en John Schoorl om een gedicht aan Bob Dylan te wijden – vanwege de vijftigste verjaardag van het album Highway 61 Revisited – zijn er maar twee die refereren aan de Nobelprijs: F. Starik en Benne van der Velde.
Maar twee. En dat terwijl Dylan al jaren tot de kanshebbers behoorde. Gek genoeg ontbrak hij dit jaar in het rijtje bij de bookmakers.
Is het gek dat hij hem nu ook daadwerkelijk krijgt? Zijn gedichten en songteksten wezenlijk andere dingen? Of is het juist vreemd dat iemand als Lennart Nijgh nooit in aanmerking is gekomen voor de P.C. Hooftprijs?
Officieel krijgt Bob Dylan de Nobelprijs voor Literatuur ‘for having created new poetic expressions within the great American song tradition.’
(Dit verklaarde Sara Danius, het hoofd van de Zweedse Akademie die de Nobelprijzen toekent, direct na afloop van de bekendmaking (nadat ze eerst de suggestie van interviewer Sven Hugo Persson dat Bob Dylan een controversiële keuze is, had verworpen. ‘Natuurlijk verdient hij de Nobelprijs: hij heeft hem net gekregen’):
Misschien heeft het feit dat hij hem juist dit jaar krijgt wel iets te maken met het moddergevecht aan de andere kant van de oceaan dat een wereldleider moet opleveren. Er was een tijd dat Bob Dylan vooral te boek stond als zanger van protestsongs en door deze en gene voor subversief doorging.
F. Starik en Benne van der Velde zagen het min of meer aankomen. Beiden hebben zo hun ideeën over Bob Dylan. Maar ze zijn het er uiteindelijk toch over eens: hij mag hem krijgen.
Laat je mijn liefde zien
Hij heeft dit jaar de Nobelprijs
voor vals zingen weer niet gekregen
de heilige van de verontwaardiging
daarover, de held van de langharigen.
De krassende knarren die nu ons pensioen
verbrassen, die ofschoon ze niet kunnen zingen
nooit en nergens over eindelijk eens zwegen.
Ik herinner me R., die op zijn sterfbed
jankte van ontroering omdat hij ‘Time Out Of Mind’
nog net had meegekregen. Hij wou een nummer
van dat album op zijn uitvaart horen.
En verdomd: ik nam alles terug
wat ik hierboven heb geschreven. His Bobness
gromde in mij op en werd geboren.
(F. Starik)
Zoek the crossroads af
op Highway 61,
toen de jongen terugkwam
van onderweggeweest,
was hij een ander;
Zanger met doel en reden
en wie weet een deal.
Duivelskunstenaar, snaar-
instrument van generatie
‘massage matters most’.
Wie kan zingen
is nog geen bard,
voor mijn part Nobelprijs
om een stem van toen
we daar doorheen luisterden.
Bob tekende met bloed
om vergieten aan te kaarten,
zong zich een nieuwe ziel
en zaligheid.
Dylan revisited.
(Benne van der Velde)
Leave a Reply