HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / 533: Cees Nooteboom op zijn eiland / in zijn element

533: Cees Nooteboom op zijn eiland / in zijn element

30/10/2016 by Liliane Waanders 1 Comment

533, een dagenboek - Cees NooteboomZou de dood hem op de hielen zitten, dacht ik toen ik begon in de vierde titel die dit jaar van Cees Nooteboom verscheen. Na Een duister voorgevoel: reizen naar Jheroniumus Bosch, Wat het oog vertelt: kijken als avontuur en Monniksoog was 533: een dagenboek aan de beurt. Geen dagboek, maar een boek dat dagen beslaat en de tijd die verstreek alsnog vangt. Het geeft inzicht in het nomadische, maar ook in het sedentaire  bestaan van de schrijver. Want Cees Nooteboom mag dan te boek staan als reiziger: als hij zich ergens voor korte of langere tijd vestigt, is het die directe omgeving die zijn volle aandacht heeft. Dan ziet hij alles en vraagt zich veel af. Is hij begaan met het leven en dood in cyclische zin, maar is hij zich ook bewust van wat was, is en zal blijven.

Cees Nooteboom leest, denkt en schrijft te midden van de natuurlijke loop der dingen. Hij neemt ‘il faut cultiver notre jardin’ – woorden door Voltaire in de mond van Candide gelegd – letterlijk en figuurlijk. Dus vragen de vlinder die zijn palmen bedreigt, Kassiopeia en de Voyager, David Bowie, dagboeken van collega’s, wat er in de wereld gebeurt, maar ook de in het landschap achtergebleven stenen schepen die overledenen veilig richting het hiernamaals begeleidden zijn aandacht, zonder dat 533 een onsamenhangend, fragmentarisch boek wordt. Integendeel. Het getuigt van de flexibele geest van iemand die begaan is met een achtertuin die zich over de hele wereld uitstrekt. Terwijl die wereld ook het materiaal is waaruit zijn ijle en gematerialiseerde dromen ontstaan.

Nu ik deze vier boeken gelezen heb, ben ik gerustgesteld. De dood zit Cees Nooteboom helemaal niet op de hielen. 2016 is bovendien niet zijn eerste uiterst productieve jaar. En het is ook niet voor het eerst dat hij de dood nadrukkelijk ter sprake brengt. Maar dat laatste realiseerde ik me pas weer toen naar een interview keek waarin hem naar zijn aandacht voor de thema’s dood en geheugen gevraagd wordt. Dat was in 2011, tijdens het World Literature Weekend naar aanleiding van ‘s Nachts komen de vossen. Een interview dat ik vond toen ik heel gericht zocht naar beelden van Cees Nooteboom én A.S. Byatt.

Misschien ook interessant:

  1. Recensie: Monniksoog – Cees Nooteboom
  2. De dichter aan de (Nes)dijk
  3. Wanneer had ik voor het laatst een Boudewijn Büch-moment?
  4. Recensie: Venetië. De leeuw, de stad en het water – Cees Nooteboom

Filed Under: blog Tagged With: 533: een dagenboek, A.S. Byatt, Cees Nooteboom, Een duister voorgevoel : reizen naar Jheronimus Bosch, Monniksoog, Wat het oog vertelt: kijken als avontuur

Comments

  1. jettie h. van den boom says

    02/11/2016 at 14:14

    Geachte Heer Nooteboom, Binnenkort komt uw boek uit: In de sporen van Don Quichot.. Heeft u er ooit over nagedacht dat deze route een symbolische weergave is van zijn echte route: zijn inwijdingsweg, Vechten tegen windmolens.. staat voor zijn angsten overwinnen. Trouwens de Don Quixote is helemaal niet geschreven door een Spanjaard, maar door een Engelsman bedacht en uitgewerkt door de beste schrijvers van de 17e eeuw: Francis Bacon met Ben Jonson, John Donne, Francis Beaumont & John Fletcher m.b.v. Robert Cotton. Uiteraard zat de drukker ook in het komplot. U kunt dit lezen in mijn boek: De waarheid over Don Quixote. Het bedrog van Cervantes.

    Reply

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Ann(e) Hathaway (Shakespeare’s wife): leven tussen feit en fictie
  • ‘Geen plagiaat, maar een teken van verbondenheid’*
  • Schrijvers aan talkshowtafels
  • Balende biograaf?
  • Herman de Coninckprijs 2021: alternatief juryrapport

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Ann(e) Hathaway (Shakespeare’s wife): leven tussen feit en fictie
  • ‘Geen plagiaat, maar een teken van verbondenheid’*
  • Schrijvers aan talkshowtafels

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2021 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled