Eigenlijk hadden we nog heel lang op een biografie van Boudewijn Büch moeten wachten. De deur naar zijn archief zou aanvankelijk tot 2030 gesloten blijven. Tot een aantal mensen zich verenigde in de Werkgroep Boudewijn Büch Biografie, een biografe vond en van de familie gedaan kreeg dat die biografe kennis kon nemen van dat wat onder voorwaarden gedeponeerd was in het Letterkundig Museum. Zonder toegang tot de daar bewaarde ’67 dagboeken, ruim 2000 ontvangen brieven, 1500 foto’s, duizenden knipsels van en over Büch, honderden uren audio- en videomateriaal en dozen vol persoonlijke en zakelijke documenten’ zou Eva Rovers haar werk niet hebben kunnen doen.
De familie moet zwaarwegende argumenten gehad hebben om de zegels te verbreken.
Zoals ook de afdeling Bijzondere Collecties van de UvA zwaarwegende argumenten gehad moet hebben om Eva Rovers toestemming te geven om te luisteren naar de opnames van het interview dat Boudewijn Büch in 1983 voor Het Parool maakte met Gerard Reve. Een interview dat veel stof deed opwaaien, omdat Reve zich in dat interview van zijn onaangenaamste kant liet zien (en er vervolgens discussie ontstond over de wijze waarop Büch hem citeerde: Eva Rovers schreef over die kwestie vorig jaar in het Tijdschrift voor Biografie: Ruzie, roem en reputatie: De ‘Parool-rel’ tussen Gerard Reve en Boudewijn Büch).
Want toen Boudewijn Büch de Reve-tapes in 1985 in bewaring gaf, was het zijn bedoeling dat het pakketje niet dan zonder zijn toestemming geopend zou worden.
‘Onderzoek is ons bestaansrecht,’ citeert Het Parool Marike van Roon, sinds 1 januari hoofdconservator Bijzondere Collecties, over het openen van de tapes. ‘Tot nu toe hadden wij geen directe aanleiding om het zegel te verbreken, maar Rovers gaf ons die aanleiding.’
Marike van Roon zei dat gisteren tijdens een bijeenkomst waarop een breder publiek kennis kon nemen van fragmenten uit het gesprek tussen Reve en Büch.
In juli was het pakketje een van de zeventien objecten die door de conservatoren van het Allard Pierson Museum en de Bijzondere Collecties geselecteerd werden voor MuseumCamp, en daarmee onderdeel van de tentoonstelling MuseumMakers.
Tijdens #museumcampnl kregen de deelnemers en later ook bezoekers de vraag: moeten we de Reve Tapes openen of niet? https://t.co/deols6AAWj
— MuseumcampNL (@MuseumcampNL) November 23, 2016
Boudewijn Büch zou waarschijnlijk, zoals Eva Rovers in Boud: het verzamelde leven van Boudewijn Büch in de laatste alinea van het hoofdstuk over het interview met Reve schrijft: ‘de grootste lol hebben gehad als hij had geweten dat jaren na zijn dood zijn spel alsnog verder werd gespeeld. Een conservator van de Bijzondere Collecties van de UvA en een biograaf verzamelden in 2016 heel formeel instemmingsverklaringen van zijn erven, om het pakje daarna naar een geluidsstudio te escorteren. Daar werd het geopend en kwamen vijf geluidsbanden tevoorschijn waar het complete interview kraakhelder op bleek te staan. De kritische vragen van Büch en de weergaloze volzinnen van Reve zouden een prachtig radioprogramma hebben opgeleverd. Maar veel nieuws was er niet te horen: Boudewijn had inderdaad niets uit zijn verband gerukt en een getrouwe weergave van het gesprek opgetekend.’
Maar zeker weten doen we dat natuurlijk niet.
Leave a Reply