Gisteren las Ester Naomi Perquin het zelf voor, aan het begin van Nooit meer slapen. Het gedicht dat ze als Dichter des Vaderlands voor Dick Bruna schreef.
Ik hoorde het. Vond het mooi. Was bij het wakker worden vergeten dat ik het gehoord had.
dag lieve vader nijn
er zijn maar weinig hoofden
waarin niet ergens achteraan
een boek ligt opgeslagen
van nijntje met een traan
soms was nijn zelfs het eerste
dat je begreep van een gedicht
twee stippen werden ogen
de taal werd kort en licht
groots is voor klein te maken
een woord, een klare lijn
de hele wereld in een blik:
dag lieve vader nijn
Leave a Reply