‘Herken je jezelf in de omschrijving “duistere dichter”,’ vroeg Bas Kwakman nadat hij Cees Nooteboom getrakteerd had op een beeldfragment van heel veel jaar geleden? Dat de dichter zich niet in die omschrijving kon vinden, viel in het niet bij het enthousiasme waarmee hij zei: ‘, maar ik herken haar.’
Hij herkende de vrouw die door zijn poëzie bijna tot tranen geroerd lijkt: Fritzi ten Harmsen van der Beek, liet ‘Jagtlust’ vallen en was even terug in die tijd. Heel even.
Bas Kwakman zat erbij en keek ernaar alsof hij haar niet herkend had.
Leave a Reply