HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Poetry International 2017: Hannah van Binsbergen is geen groep

Poetry International 2017: Hannah van Binsbergen is geen groep

01/06/2017 by Liliane Waanders Leave a Comment

Dat hij haar gevraagd had om Waar het bloeit en blijft bloeien te lezen – niet het hele gedicht, alleen de eerste twee delen – had, bleek gaande het gesprek, alles met het motto van Gorter te maken.

O scharen dringt op, overstroomt de wereld
brengt ons uw lijven, brengt ons uwe hoofden
brengt ons uw vuisten, wij dorsten naar u
wij dorsten naar uw schoonheid, naar uw schoonheid
.

Thomas Möhlmann signaleert dat jonge dichters opvallend vaak naar Herman Gorter verwijzen. Dat is verheugend, vindt hij, want Herman Gorter vervulde een voortrekkersrol in de vernieuwing van de zijntijdse poëzie.

Wijst dat veelvuldig verwijzen naar Gorter wellicht op het ontstaan van een nieuwe stroming? Vormen de dichters van de generatie waartoe Hannah van  behoort een collectief, zoals de Tachtigers, de Vijftigers en de Maximalen in elk geval achteraf een groep bleken te zijn?

Thoman Möhlmann leek het heel erg te hopen, maar Hannah van Binsbergen moest hem toch teleurstellen. Hannah en de haren schuwen het onderling contact niet, voelen zich verwant en werken met plezier incidenteel samen, maar een groep, stroming of beweging zijn ze niet. Maar ze erkende dat het voor de literatuurgeschiedenis misschien wel goed zou zijn als ze het wel zouden zijn. Ze kon zich het hunkeren meer dan voorstellen.

Misschien ook interessant:

  1. Poetry International 2017: Een zin als een nachtmerrie
  2. Poetry International 2017: Hannah van Binsbergen kan goed met druk omgaan
  3. Poetry International 2017: Poetry-strategie
  4. Poetry International 2017: De schrijver en zijn vertaler. Michael Palmer en Tom Van de Voorde

Filed Under: blog Tagged With: Hannah van Binsbergen, Herman Gorter, Kwaad gesternte, Poetry International, Rotterdam, Thomas Möhlmann, Waar het bloeit en blijft bloeien

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen
  • ‘Het hotel in de literatuur’, volgens ChatGPT en volgens mij
  • Zonder titel

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled