HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Griet Op de Beeck speelt het hard in haar Kellendonklezing

Griet Op de Beeck speelt het hard in haar Kellendonklezing

27/04/2018 by Liliane Waanders Leave a Comment

In haar Frans Kellendonklezing rekent Griet Op de Beeck af met haar criticasters. Met een paar in het bijzonder – haar vader, een ex en een criticus met raar haar – maar ook met de anonieme horden die het sinds dat interview over misbruik nog meer op haar gemunt hebben dan daarvoor.
Ze heeft er naar eigen zeggen lang genoeg over gedaan om wat haar weerhield om te worden en te zijn wie ze is uit de weg te ruimen om zichzelf het recht om vrijuit spreken te laten ontzeggen.

In Play it fuckin’ loud – de titel van haar lezing refereert aan Bob Dylan, die toen hij van zijn publiek kritiek kreeg omdat hij met een begeleidingsband optrad die band opriep nog een tandje bij te schakelen – zet ze nog eens op een rij welke weg ze de afgelopen jaren is gegaan. Hoe ze eindelijk onder ogen zag dat haar zelfbeeld niet klopte en welke stappen ze ondernam om zich enigszins te ontworstelen aan de schade die haar vader (en haar moeder, maar over haar rol wenst Griet Op de Beeck te zwijgen) haar in haar jeugd heeft toegebracht.

Die persoonlijke geschiedenis is sinds Griet Op de Beeck daarover sprak in DWDD en Van Gils & Gasten algemeen bekend en bekritiseerd. Ook of misschien wel vooral omdat haar naar buiten treden, samenviel met het verschijnen van Het beste wat we hebben waarin Griet Op de Beeck ‘niet anekdotisch, hoegenaamd niet autobiografisch, maar wel ten diepste’ over ‘haar wonde’ schrijft.
Aan de vooravond van het verschijnen van het eerste deel van haar trilogie zwijgen over wat haar in de werkelijkheid overkomen is, was voor haar geen optie meer. Ze zou daarmee het taboe dat ze wilde doorbreken, juist bevestigen.

De reacties waren niet mild, en hakten er bij Griet Op de Beeck stevig in. ‘En toch zou ik het vandaag, met alles wat ik weet over de persoonlijke prijs die je dan blijkbaar dient te betalen, opnieuw doen. Omdat ik moet proberen om zo echt mogelijk te zijn wie ik ben, met alles wat dat dan met zich meebrengt. Omdat dat voor mij de consequentie is van de keuze om schrijver te zijn.’

Over het schrijver zijn (‘Ik denk dat het de grootste opdracht van een schrijver is om als mens zo te blijven evolueren dat er telkens opnieuw een boek dringend wordt’) en het voor een autobiografisch moeten doorgaan van wat geschreven staat (‘Wat mij altijd treft: mensen willen heel graag dat dat zo is’), zegt Griet Op de Beeck het nodige in haar Frans Kellendonklezing. Maar de nadruk ligt op de rol die literatuur kan spelen in het doorbreken van een isolement.

De mens heeft behoefte aan verhalen. Hij moet ze kunnen vertellen en daarvoor moet hij de schaamte voorbij zijn – dat idee ontleent Griet Op de Beeck aan Andrew Solomon: ‘When we are ashamed, we can’t tell our stories, and our stories are the foundation of our identity’.
Een mens moet ook verhelen kunnen lezen. Als hij dat doet in een veilige omgeving is de kans op herkenning het grootst. ‘En net die veiligheid van een lezer die zijn eigen grenzen mag bewaken, verleidt mensen wie weet wel om, door die omweg van fictie, verder te gaan, dieper te kijken dan waar ze in dat leven van elke dag toe in staat zijn. Omdat het stil is, omdat het mag, omdat niemand meeluistert verder, omdat er nooit een oordeel wordt geveld.’

Frans Kellendonk komt er in de Kellendonklezing een beetje bekaaid af. Griet Op de Beeck hangt haar verhaal op aan zijn ‘contrairigheid’ –  zijn vermogen om terug te vechten, een eigenschap die ze van wezenlijk belang acht voor een schrijver – en haalt hem aan als ze het over zijn hekel aan het willen herleiden van literatuur tot particuliere biografie heeft. Uit de manier waarop ze over Kellendonk schrijft, blijkt dat ze zijn werk kent, maar geen groot kenner van zijn leven en werk is. Maar dat hoeft degene die de Kellendonklezing houdt ook niet te zijn.

Play it fuckin’ loud (Frans Kellendonklezing 2018)
Griet Op de Beeck
Nijmegen : Vantilt, 2018
ISBN 978-94-6004-383-3

Misschien ook interessant:

  1. De stem van Frans Kellendonk
  2. Eerste zin: Tarantula – Bob Dylan
  3. Het literaire verband tussen Fresh Up en Tabac
  4. Boekenweekblog: Op de koffie bij/met Griet Op de Beeck

Filed Under: blog Tagged With: Bob Dylan, Frans Kellendonk, Frans Kellendonklezing, Griet Op de Beeck, Play it fuckin’ loud

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Ik ben mijn eigen leescoach
  • Literair verantwoord eieren koken en thee zetten
  • Boekenmarkt, of: de verleiding weer niet weerstaan
  • Over hoofden van doden literair scoren?
  • Een oude bekende, of: de kunst van het heel precies beschrijven

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Ik ben mijn eigen leescoach
  • Literair verantwoord eieren koken en thee zetten
  • Boekenmarkt, of: de verleiding weer niet weerstaan

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2022 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled