In het British Museum in Londen zag ik in april de tentoonstelling Ghika – Craxton – Leigh Fermor: Charmed Lives in Greece. Een relatief kleine tentoonstelling, gemeten naar de omvang van het museum, over de vriendschap tussen de Griekse schilder Nikos Hadjikyriakos-Ghika, zijn Engelse collega John Craxton en de Britse reisschrijver Patrick Leigh Fermor.
Klein maar in meer dan in één opzicht kleurrijk. Ghika en Craxton schuwen in hun werk het gebruik van kleur niet. Heldere, fel, maar regelmatig ook heel ingetogen kleuren zij het landschap en degenen die zich daar staande moeten zien te houden.
Kleurrijk is ook de vriendschap tussen de drie die vijftig jaar duurde. Griekenland was niet hun enige gemene deler. Ook de manier waarop wat belangrijk was in werk terechtkwam, bond hen.
Voor zover het mogelijk de kleur van een vriendschap en verwantschap zichtbaar te maken in een tentoonstelling lukte dat de makers met Ghika – Craxton – Leigh Fermor: Charmed Lives in Greece.
In de catalogus bij de tentoonstelling wordt uitgebreid ingegaan op ontstaan en ontwikkeling van de vriendschap tussen Nikos Ghika, John Craxton en Patrick Leigh Fermor, maar hun eigen werk is minstens zo belangrijk.
Uit een passage uit het hoofdstuk Kardamyli: the perfect refuge van Michael Llewellyn-Smith blijkt dat voor John Craxton het maken van boekomslagen geen bijzaak was:
‘Craxton took his position as illustrator seriously and commented freely and caustically on book jacket designs other than by himself, for example a proposed design for the Penguin edition of The Cretan Runner, “about the silliest and least appropriate jacket I have ever seen”. He complained about the way the Greek publisher Hestia proposed to adapt the cover of the Greek edition of The Violins of Saint-Jacques. He objected to the way his design of a cover for In Tearing Haste, the letters of Paddy and the Duchess of Devonshire, was mangled and wrote a vitriolic letter to the publisher Roland Philipps, “in shock at the pointless distortion and dumbing down of my design […] Your treatment of my jacket design is clearly prejudicial to my reputation as an artist.” John admired Paddy’s books no less than Paddy admired the energy and the emblematic quality of the everyday objects in Craxton’s work.’
Ik had mij tot ik de tentoonstelling in het British Museum zag, nooit actief afgevraagd wie de omslagen van Leigh Fermors boeken maakte. Terwijl ik in mijn zoektocht naar het werk van Patrick Leigh Fermor alleen genoegen nam met de door John Craxton gemaakte illustraties op de cover.
Leave a Reply