HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Arnon Grunberg: de beschouwer beschouwd

Arnon Grunberg: de beschouwer beschouwd

01/12/2018 by Liliane Waanders Leave a Comment

Judith Herzberg wilde graag dat Arnon Grunberg iets rechtzette. Hij had in zijn stuk over haar werk een verkeerde voorstelling van zaken gegeven. Anders dan Arnon Grunberg veronderstelde, was Judith Herzberg niet boos op haar vader Abel Herzberg, maar was haar kwaadheid een uiting van ongenoegen over hetgeen haar vader was aangedaan.
Judith Herzberg schreef een kort briefje, waarna Arnon Grunberg een briefje schreef naar de De Groene Amsterdammer, het blad waar hij het stuk voor schreef. De Groene plaatste beide briefjes, bij wijze van rectificatie, zonder het zo te noemen.

‘Maar de interpretatie zegt als bekend veel over degene die interpreteert’, schrijft Arnon Grunberg niet eens bij wijze van excuus. Dat is waar: wie zich over het werk van een ander buigt, geeft daarmee ook iets over zichzelf prijs. Hoe feitelijk een interpretatie ook is, helemaal objectief kan een beschouwer niet zijn. Hij is zelf schakel in het proces van zenden, ontvangen en weer doorgeven. Een beschouwer vindt iets en vindt er iets van, en zijn houding ten opzicht van werk en maker doet er toe.

Geïnterpreteerd worden overkwam Arnon Grunberg recent zelf ook. Hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde Yra van Dijk wijdde een heel boek aan het werk van Arnon Grunberg: Afgrond zonder vangnet: liefde en geweld in het werk van Arnon Grunberg. In Afgrond zonder vangnet concludeert zij dat de kern van het schrijverschap van Arnon Grunberg gevormd wordt door het zijn van een kind van twee getraumatiseerde joodse ouders.

‘Twee trauma’s, dat van zijn moeders kampverleden en dat van zijn eigen jeugd als kind van twee beschadiede ouders, zijn met elkaar verknoopt en worden in de romans steeds in nieuwe gedaanten beschreven. Dat wil niet zeggen dat de concentratiekampen van de Shoah ooit daadwerkelijk het onderwerp zijn van de romans. Grunbergs vroege verhalen parodiëren, perverteren, en re-enscereneren deze geschiedenis die zich niet op een rationale manier laat vertellen of begrijpen. Bij de oorspronkelijke ervaring van het geweld in de concentratiekampen kan niemand in de buurt komen – ook literatuur niet.’

Zijn wereldbeeld en de inhoud van zijn werk zijn verregaand beïnvloed door het verleden van zijn ouders, de manier waarop zij dat verleden op hun zoon overdroegen en zijn manier van copen. Of Arnon Grunberg wil of niet.

Toen hij bij de presentatie van Afgrond zonder vangnet: liefde en geweld in het werk van Arnon Grunberg degene was die Yra van Dijk over haar boek over zijn werk zou interviewen, hechtte hij er aan om vooraf eerst iets te zeggen over zijn leeservaringen. Eerlijk voor de aanwezigen en leuk voor de schrijfster die zich zo lang in zijn werk had verdiept:

https://www.hanta.nl/hanta/wp-content/uploads/2018/12/Arnon-Grunberg-over-Afgrond-zonder-vangnet1.mp3
Ik ben nog niet ver genoeg in Afgrond zonder vangnet om te kunnen beoordelen of Arnon Grunberg gelijk heeft.

Misschien ook interessant:

  1. Op naar Maarten
  2. Als de paus komt moeten we op zoek naar een opvolger voor Gerard Reve
  3. Tristan da Cunha: 37° 8′ ZB, 12° 17′ WL
  4. Moeder & Grunberg: hun leven zoals het was

Filed Under: blog Tagged With: Afgrond zonder vangnet: liefde en geweld in het werk van Arnon Grunberg, Arnon Grunberg, Judith Herzberg, Yra van Dijk

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie
  • Een kwestie: Roald Dahl aan de literaire schandpaal
  • Vragen naar de bekende weg: over het Kinderboekenweekgedicht van Pim Lammers

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled