Vorige week verscheen Novilon waarin samensteller Karel ten Haaf gemiste gedichten van Cornelis Bastiaan / C.B. Vaandrager verzamelde. Op één gedicht na verschenen deze ‘gemiste gedichten’ van Vaandrager eerder, maar ze ontbraken in Made in Rotterdam: verzamelde gedichten.
Vanmiddag begon ik met een eerste verkenning van de bundel. Ik bladerde, las alvast wat gedichten. De meeste hardop. Hardop helpt om de gedichten van Vaandrager te laten klinken zoals ze bedoeld zijn: een deel van de gedichten in Novilon is geschreven in fonetisch Rotterdams.
Tijdens het lezen houd ik Vaan: het bewogen bestaan van C.B. Vaandrager van Menno Schenke bij de hand. Af en toe zoek ik iets op. Na het lezen van (Level 88) bijvoorbeeld:
omdat Karel ten Haaf in verband met dit gedicht nadrukkelijk naar deze biografie verwijst.
In Vaan staat dit over het gedicht:
‘De prozatekst achterop de bundel, die eindigt met “Viva Poetry. Danke” is poëzie en wel een flard van het gedicht (Level 88) dat niet in Sampleton is opgenomen’,
waarna de complete tekst van (Level 88) volgt (zoals die nu ook in Novilon: gemiste gedichten staat).
Met deze zin eindigt een alinea waarin biograaf Menno Schenke zich uitermate kritisch uitlaat over Hans Sleutelaar en Martin Bril, de bezorgers van de bundel:
‘Een aanzienlijk aantal gedichten is door de bezorgers Hans Sleutelaar en Martin Bril verminkt, een ander woord is er niet voor. Uit Vaandragers summiere nalatenschap blijkt dat beide tekstbezorgers rigoureus het rode potlood hanteerden en dat Vaandrager te makkelijk met versies van Sleutelaar en Bril akkoord is gegaan. (…)’
En dan die laatste zin:
‘De prozatekst achterop de bundel…’
Dat liegt er niet om. Ik besluit Vaan terzijde te leggen, en Novilon zonder verdere voorkennis te verkennen.
Novilon : gemiste gedichten
C.B. Vaandrager
Rotterdam : Douane, 2019
ISBN 978-94-93020-08-5
Leave a Reply