Ze is in eerste instantie niet in mij, maar in mijn knalgele Dopper® geïnteresseerd. Sinds Dopper® haar festival sponsort, verzamelt ze hun waterflesjes, mits voorzien van een in het oog springend logo. Omdat ze het logo op mijn flesje vanuit de verte niet kon lezen, komt ze kennismaken.
Ze bestiert al twintig jaar in haar eentje een poëziefestival. Dat vindt ze inmiddels geen verdienste meer. Het is een verantwoordelijkheid die zwaar weegt. Te zwaar. Vorig jaar heeft ze overwogen het bijltje erbij neer te gooien, maar daar heeft ze toen vanwege het op handen zijnde vierde lustrum van haar festival toch maar vanaf gezien. Nu dat jubileum achter de rug is, gaat ze opnieuw de balans opmaken.
Ze is trots op wat ze bereikt heeft. Trots op dichters die zij ontdekte en dankzij een optreden op haar festival ook elders uitgenodigd werden. Trots op het netwerk van festivaldirecteuren waar ze deel van uitmaakt, maar dat ze bij de autoriteiten geen gehoor vindt voor het meer dan eens onder de aandacht brengen van de penibele personele bezetting, zou wel eens de doorslag kunnen gaan geven.
Nadat ze haar beklag heeft gedaan en mijn Dopper® nog eens goed bekeken heeft, keert ze mij haar rug toe. Ze vervoegt zich bij de festivaldirecteur met wie ze aanstonds naar alweer een ander festival zal vliegen. Een festival in eigen land waar ze haar gezicht wel moet laten zien.
Strikt genomen staat ze er natuurlijk niet alleen voor. Ze kan een groot deel van het organiseren uitbesteden. Bovendien heeft ze al sinds jaar en dag een betrouwbare partner die bijdraagt aan het aanzien en bereik van het festival. Ze hoeft zelfs niet helemaal zelf te bedenken wie ze uit zal nodigen.
Voor de buitenwereld heeft zij een behoorlijk benijdenswaardige baan. Ze reist op kosten van de zaak de hele wereld over. Leest, ziet en hoort vast veel meer moois dan ze op haar festival kwijt kan. En toch staat ze op het punt er de brui aan te geven. Zou het managen ook haar teveel geworden zijn? Zou ook zij het zat zijn om steeds opnieuw te moeten benadrukken dat poëzie geen liefdewerk oud papier is? Wat dat is – zegt hij zelf – de man die het festival waar ze te gast is zestien jaar leidde fataal geworden.
Leave a Reply