HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / columns / CityTrip: Venetië zien. En dan?

CityTrip: Venetië zien. En dan?

12/08/2019 by Liliane Waanders Leave a Comment

Zeven (of acht) was ik toen Venetië zich voordeed. We waren op vakantie in Lido di Jesolo en dan ben je er bijna. Ik wilde wel en gooide Marco Polo in de strijd. Mijn moeder bracht gondels in. Toen we eenmaal in Venetië waren, bleek het water onstuimig en de gondeliers onverstaanbaar en zat er dus niets anders op dan naar Marco Polo te lopen. Het was warm, en het was heel ver. Ondanks dat maakte Marco Polo indruk en zorgde zijn rode jas voor een historische sensatie. Mijn eerste.

Een klein glazen schildpadje herinnert aan dat bezoek. Na lang wikken en wegen gekozen op glasblazerseiland Murano. Ik neem aan dat we daar niet te voet naar toe gingen, maar ik herinner me geen vaporetto. Eigenlijk herinner ik me heel weinig van de dag dat we in Venetië waren. Ik weet dat ik de Brug der Zuchten zag. Ik weet ook nog dat iemand de duiven op het Piazza San Marco voerde. Maar ik herinner het me niet.

Het meisje van zeven (of acht) dat ik was, had geen benul van Venetië. Ze kende de geschiedenis en de reputatie van de stad niet. Venetië was nog geen verhaal. Venetië was wat ze zag. Meer niet.
Ze kende alleen Marco Polo. Daar had ze een boek over gelezen. Ze was nog maar net lid van een bibliotheek waar de vloer kraakte, ook als je heel voorzichtig van de ene naar de andere kast liep. Het boek over de ontdekkingsreiziger was het eerste dat ze leende.

De tijd verstreek en het meisje verdween achter de horizon. Het bleef bij dat ene bezoek aan de stad in het water, maar ondertussen ben ik oneindig vaak in Venetië geweest. Voorzien van ‘een landkaart van de dood’ zwierf ik over San Michele. Aan het eind van de dag moest ik hollen om de laatste vaporetto te halen. Had ik maar op de dochter van de gondelier gewacht. Zij houdt van de nacht en kent de weg. Ik was het ook die me met mijn lichaam een tunnel baande door de mist en mezelf zo een half uur later de weg naar huis wees.

Door de ogen van anderen kwam ik overal. Ik leerde mensen kennen en kon achter maskers en andere façades kijken. Ik heb de stad zien veranderen. Het water zien stijgen. Venetianen hun stad zien ontvluchten. Even heb ik overwogen er te gaan wonen, maar ondanks het verval blijven de huizen er onbetaalbaar.

Dat ik La Serenissima nooit los heb hoeven laten, dank ik aan dat meisje van zeven (of acht). Onbevangen en onbeschreven als ze was, gaf zij Venetië de kans zich voorgoed in mij te nestelen. En dat terwijl ik geboren ben op een eiland waar Venetianen het eeuwenlang voor het zeggen hebben gehad.
Ik vertel verhalen, maar dit is geen sprookje. Geloof me nou maar.

Voor de gelegenheid las en herlas ik:

Watermark: An Essay on Venice – Joseph Brodsky
De onzichtbare steden – Italo Calvino (vertaling: Henny Vlot)
Venetiës
– Paul Morand (vertaling: Geerten Meijsing)
Venetiaanse vignetten – Cees Nooteboom
The Passion – Jeanette Winterson

 

De column verscheen eerder op Literair Nederland.

Misschien ook interessant:

  1. Hoop op Cees Nooteboom vestigen
  2. Cees Nooteboom, zijn schrijvende vrienden en ik
  3. Stof dat optrekt, de wereld krijgt weer kleur (the day after)
  4. Recensie: Venetië. De leeuw, de stad en het water – Cees Nooteboom

Filed Under: CityTrip, columns Tagged With: Cees Nooteboom, De onzichtbare steden, Italo Calvino, Jeanette Winterson, Marco Polo, Paul Morand, The Passion, Venetiaanse vignetten, Venetië, Venetiës, Venice, Watermark: an essay on Venice

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Over hoofden van doden literair scoren?
  • Een oude bekende, of: de kunst van het heel precies beschrijven
  • Peter Verhelst ‘verstopt’ in het werk van anderen
  • De tijd laten verstrijken
  • Poetry 2022: Het festival is begonnen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Over hoofden van doden literair scoren?
  • Een oude bekende, of: de kunst van het heel precies beschrijven
  • Peter Verhelst ‘verstopt’ in het werk van anderen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2022 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled