Het wordt nog een hele klus om De toverberg van Thomas Mann op tijd uit te krijgen. Over twee weken viert het Nexus Instituut haar 25e verjaardag met een symposium dat in het teken van deze roman staat: The Magic Mountain Revisited: Cultivating the Human Spirit in Dispirited Times. Dat was dé aanleiding om de roman nu toch echt te lezen. De laatste keer dat ik dat van plan was, had ik De kuur van Emily Kocken net uit. In die roman speelt De toverberg een belangrijke rol. De kinderen in het gezin Altman zijn er mee opgegroeid en er door gevormd. Het is het lijfboek van vader Yves Altman.
Ik besloot toen om het niet te lezen en de roman van Emily Kocken op zijn eigen merites te beoordelen. Dat was een verstandige keuze, maar het lezen van De toverberg schoot er daarna natuurlijk bij in. Het zijn al met al toch 958 bladzijden, waarvan ik er nu bijna tweehonderd gelezen heb. Dat lezen is een serieuze zaak. Thomas Mann is, ook in de vertaling van Pé Hawinkels, een schrijver die op veel slakken zout legt. Het gaat hem niet om de grote lijnen, maar om de details. Het is zonde om haast te maken en omwille van de deadline ergens overheen te lezen. Ik wil me dus niet op laten jagen, maar op 21 september wel goed beslagen ten ijs komen.
Ik moet precies weten waar Settembrini en Naphta voor staan voordat ik Bernard-Henri Lévy en Aleksandr Dugin min of meer in hun huid/hoofd kruipen. En om te beoordelen in hoeverre er ook tegenwoordig nog sprake is van Bildung moet ik Hans Castorp beter leren kennen om hem op het pad dat hij aflegt te kunnen volgen.
Ik heb me enigszins ingedekt. Mocht ik het gevoel hebben dat ik De toverberg toch niet op tijd uit krijg, dan zoek ik mijn toevlucht tot de film en de serie die Hans W. Geißendörfer op basis van Der Zauberberg maakte. Voor de grote lijnen houd ik de navertelde versie van Emma Ringelding bij de hand. Het zou zomaar kunnen dat in haar bewerking alles aan de orde komt dat straks tijdens The Magic Mountain Revisited: Cultivating the Human Spirit in Dispirited Times aan de orde gesteld wordt. Haar geïllustreerde bewerking – verschenen als Kakkerlakje, no. 6 – bevat opmerkelijk veel relevante informatie voor de zestien pagina’s die het dun is.
Maar voorlopig is er nog geen reden om aan te nemen dat ik De toverberg niet op tijd uit zal hebben. Al heb ik het basiskamp nog maar net verlaten.
Leave a Reply