Het openingsessay in Andermans wegen: verhalen & beschouwingen van K. Schippers gaat over Jan Hanlo. Op een overzichtstentoonstelling van het werk van Philip Mechanicus in het Joods Historisch Museum ziet K. Schippers een foto van Jan Hanlo hangen. K. Schippers weet nog waarom die foto gemaakt werd. Hij is gaan horen bij woorden die Henk Bernlef en hij aan Jan Hanlo ontlokten toen ze hem spraken voor de Gids.
Natuurlijk drukte Philip Mechanicus veel vaker dan die ene keer af. Na de dood van Jan Hanlo belichtte Philip Mechanicus op verzoek van schilder Titus Nolte nog een tweede negatief:
‘ (…) en zo kreeg Jan twee gezichten, een paar seconden van elkaar gescheiden. Jan was toen al verdwenen, ik denk dat hij het tweetal prettig had gevonden. Zo staat z’n gezicht niet vast, misschien zou je het nog kunnen veranderen’,
schrijft K. Schippers in zijn stuk dat Hanlo in Amsterdam heet.
Ik ken ook een dichter die het niet prettig vindt in één beeld gevangen te worden. Dat ze groot gelijk heeft, betekent niet dat er geen fotografen zijn die prachtige portretten kunnen trekken. Maar ik voelde me aangesproken.
Leave a Reply