Zonder dat zij het zelf wist, sierde een van haar zelfportretten de cover van La solitudine dei numeri primi, de debuutroman van Paolo Giordano. De foto was gespot door de vormgeefster, maar de fotografe zelf was onvindbaar (zeiden ze). De maakster van de foto – geen fotografe van beroep, maar een studente Engels met een passie voor fotograferen – ‘zag’ het pas toen Het geheim van de priemgetallen verscheen, met dezelfde foto op de cover.
Voor zijn tweede roman koos Paolo Giordano opnieuw voor een foto van de Nederlandse fotografe Mirjan Rooze, nu met haar medeweten en toestemming. Voor Het mensenlijk lichaam maakte ze een zelfportret met broer.
Haar teller staat inmiddels op twintig voorkanten. En (bijna) altijd is zij het zelf, het meisje op de foto. Van de verkoop van haar foto’s kan ze leven, leven als student dan.
Dat schreef ik in 2013 voor De contrabas. Inmiddels is Mirjam Rooze heel veel boekomslagen en een carrière verder.
Leave a Reply