HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Een gedicht als plattegrond: Hôtel Hilton van Raymond Queneau

Een gedicht als plattegrond: Hôtel Hilton van Raymond Queneau

17/04/2020 by Liliane Waanders Leave a Comment

Een vreemd gevoel om te logeren in de titel van een gedicht, denkt Campert een beetje schuldbewust. Zonder Queneau had ik hier nooit gezeten. Is hij niet te ver gegaan tegenover de dichter die dood is en van niets meer weet. Muizenissen, besluit Campert. Morgen gaan ze, Rudy Kousbroek en hij, het gedicht dat een wandeling door het vijftiende arrondissement beschrijft nalopen als, zeg maar, een laatste eerbetoon. Niet vergeten makkelijke schoenen aan te trekken.

Dit zegt Remco Campert aan het begin van de film Hôtel Hilton – Hilton Hotel. Samen met Rudy Kousbroek wandelt hij vervolgens het vijftiende arrondissement in met het gedicht Hôtel Hilton als plattegrond: ‘Maar zoetjes aan wordt het tijd voor die zelfbedachte plicht: het wandelen van ’t gedicht’. Ook regisseur Hans Keller loopt mee. Hij filmt.

Terwijl Georges Perec in tentative d’épuisement d’un lieu parisien drie uur stilzit en alles noteert wat hem opvalt op de Place Saint-Sulpice in het zesde arrondissement, richt Raymond Queneau zijn blik tijdens lange wandelingen op wat de toerist niet opvalt.

Hôtel Hilton – door Campert vertaald als Hilton Hotel – komt uit de bundel Courir les rues (1967, hier het manuscript), waarin hij de waarnemingen en invallen bundelde. Hôtel Hilton / Hilton Hotel is het langste gedicht uit de bundel en telt 116 regels.

‘Net als bij de overige teksten hanteert Queneau een “vrije” vorm, maar vormloos is hij niet. De feitelijke opsomming van onaanzienlijke details, die hij in het 15de arrondissement waarneemt tijdens zijn wandeling van het Hilton Hotel aan de Avenue Suffren tot aan Place Balard, waar de tocht met het gedicht eindigt, schittert van de binnenrijmen en geheimzinnige ontknopingen’, schrijft Hans Keller in het boekje bij de dvd-box Campert en Keller in films,  – dat behalve Hôtel Hilton – Hotel Hilton, ook De sprong, Naar Mozambique!, Hotel Atonaal en Het Alfabet van Remco Campert – en de ‘bonustracks’ Hoe Somberman’s Actie tot Stand Kwam en In memoriam Lucebert – bevat.

Ik trok al eerder met Raymond Queneau door Parijs, in Zazie in de metro (dankzij vertaalster Jenny Tuin), en ik neem aan dat ook zijn Stijloefeningen daar gesitueerd zijn, al heeft Rudy Kousbroek in zijn vertaling de gebeurtenis in de tram naar Amsterdam verplaatst.

Hôtel Hilton – Hilton Hotel: een uurtje struinen in het tempo van toon en daarvoor, al kan de op beeld gezette voordracht van het gedicht door Raymond Queneau concurreren met een hedendaagse clip.

En die clip zou ik graag laten zien, maar nu ik dit stukje af heb en op internet zoek naar het bijbehorende beeldmateriaal, moet ik u helaas teleurstellen.
Maar gelukkig zijn er ook anderen die met Hôtel Hilton in de hand of in hun hoofd de wandeling maakten. Zoals vertalers Martin de Haan en Rokus Hofstede.

 

Dit stuk schreef ik zeven jaar geleden voor De contrabas.

Misschien ook interessant:

  1. Otofoto is een palindroom maar ook een voorbeeld van monovocalisme
  2. Vierde Kousbroeklezing: heeft Maxim Februari eigenlijk iets met Rudy Kousbroek?
  3. Rudy Kousbroek en Remco Campert waardige vervangers van Ever Meulen op de avond van de Kousbroeklezing
  4. Rester vivant: de obsessies van Michel Houellebecq tentoongesteld

Filed Under: blog Tagged With: Hans Keller, Hilton Hotel, Hôtel Hilton, Hôtel Hilton - Hotel Hilton, Martin de Haan, Parijs, Raymond Queneau, Remco Campert, Rudy Kousbroek, Stijloefeningen, vertalen

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen
  • ‘Het hotel in de literatuur’, volgens ChatGPT en volgens mij
  • Zonder titel

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled