Het verhaal gaat dat Jacques Prévert en Joseph Kosma Les Feuilles Mortes in Tourrettes (Tourrettes-sur-Loup v/h Tourrettes-les-Vence) schreven.
Oh, je voudais tant que tu te souviennes
Des jours heureux où nous étions amis
En ce temps-là la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu’aujourd’hui
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Tu vois, je n’ai pas oublié
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Les souvenirs et les regrets aussi
Et le vent du Nord les emporte
Dans la nuit froide de l’oubli
Tu vois, je n’ai pas oublié
La chanson que tu me chantais
C’est une chanson qui nous ressemble
Toi tu m’aimais, et je t’aimais
Nous vivions tous les deux ensemble
Toi qui m’aimais, moi qui t’aimais
Mais la vie sépare ceux qui s’aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface…
Er woonden toen – halverwege de jaren veertig van de vorige eeuw – nogal wat kunstenaars in het dorp dat de renners vandaag na 26 kilometer passeren. Het kan dus best waar zijn, dat verhaal over dat lied – ook bekend als Autumn leaves – dat in 1946 door Yves Montand geïntroduceerd werd in zijn film Les Portes de la Nuit.
Maar waar geen twijfel over bestaat is dat Jean-Baptiste Grenouille -hoofdpersoon in Het parfum: de geschiedenis van een moordenaar van Patrick Süskind – in Grasse geweest is. In Grasse worden (nog steeds – door Fragonard, Gallimard en Molinard) geuren gecreëerd. Hij ging er in de leer, en hij gaat er ver: om de ultieme geur te creëren is hij bereid twaalf vrouwen te vermoorden.
Tom Tykwer verfilmde Het parfum. Het werd Perfume: The Story of a Murderer
Als de renners Grasse passeren, moeten ze nog 153,5 kilometer fietsen voor ze in Sisteron – misschien wel massaal – over de finish gaan.
Leave a Reply