Boekopslagdag

Dubbele eenvoud #2

Als ik K. Schippers was, was dit

Credits

Timmermans (Roermond)
Hoijtink (Ruurlo)
Lovink (Lochem)
Van Someren & Ten Bosch (Zutphen)
Athenaeum (Amsterdam)
Waanders (Zwolle)
Eerste Bergensche Boekhandel (Bergen)
Het Open Boek (Den Burg)
Donner (Rotterdam)
Bosch & de Jong (Rotterdam)

een gedicht.

Maar ik ben K. Schippers niet.

De ik is/ik ben K. Schippers niet, en Credits is geen gedicht. Credits is een incomplete verzameling independent bookstores. Het zijn onafhankelijke boekwinkels waar ik in de loop van mijn leven boeken kocht en, voor zover ze nog bestaan (en ik in de buurt ben), nog steeds koop.

Vroeger – in de tijd dat ik bij Timmermans van mijn zakgeld Het malle ding van bobbistiek van Leonie Kooiker kocht of, maar dat is dan meer dan tien jaar later, heen en weer en weer heen naar Lochem fietste om Leven? of Theater? van Charlotte Salomon alsnog te kopen –  hoefde een boekkoper zich niet af te vragen of de boekwinkel waar zij maar moeilijk aan voorbij kon lopen een onafhankelijke boekenwinkel was. Vroeger waren er alleen maar onafhankelijke boekwinkels. Vroeger had je boekwinkels en kantoorboekhandels.

Bij kantoorboekhandels kon je terecht voor titels die trending waren – al bestond dat woord toen nog niet – en dat was het dan ook zo ongeveer; bij boekwinkels hadden ze die boeken ook, maar dan begon het pas. Hoeveel uur ik niet browsend doorgebracht heb voor op maat gemaakte kasten vol boeken waar ik het bestaan niet eens van vermoedde… Waarmee niet gezegd is, dat ik altijd met een hele stapel boeken huiswaarts keerde.

Vorige week zaterdag vestigden de onafhankelijke boekwinkels tijdens (Independent) Bookstore Day – niet te verwarren met indiebookday: dat is de dag waarop het om de zelfstandige uitgevers gaat – voor het vierde achtereenvolgende jaar de aandacht op zichzelf. Met exclusieve uitgaven, signed copies en dagdeals lokten zij boekkopers naar hun winkels. Zelf bleef ik noodgedwongen thuis, maar mijn boekverkoper was zo vriendelijk drie van de exclusieve uitgaven te bezorgen.

Ondanks die exclusieve uitgaven – die ik natuurlijk wel wil hebben – heb ik niet zo veel met (Independent) Bookstore Day. Het bedrag dat ik die dag besteed, ligt ver onder het gemiddelde dat ik normaal gesproken uitgeef als ik boeken koop. Voor mij is het (nog) geen hoogtijdag in het boekenjaar – ik ben een constante koper – maar voor veel onafhankelijke boekwinkels schijnt het wel te werken. Zij zien op (Independent) Bookstore Day hun omzet stijgen.

Constante kopers zoals ik zien – ook als zij zich om welke reden dan ook inhouden als zij in boekwinkels voor goedgevulde kasten staan – iets anders groeien: de stapels boeken die nog niet of niet meer in hun eigen boekenkast kunnen. Meer dan aan een (Independent) Bookstore Day hebben mensen zoals ik behoefte aan een Boekopslagdag. Een dag waarop we twee kubieke meter voor de prijs van één kunnen huren of korting krijgen op het leasen van een Boedelbak. Ik noem maar wat.

Natuurlijk is dat onzin en komt die Boekopslagdag er niet. Maar elke keer als ik de woorden Bookstore Day hoor of lees dringt het beeld van overvolle kasten zich aan mij op.
Voor mij is een store dan ook niet per se een winkel, maar eerder een magazijn of opslagplaats. Zo gek is die associatie niet, want ergens in de Achterhoek staan nog zestig dozen met boeken die ik hier niet kwijt kan.

Deze column stond 19 september in Bazarow Magazine.