HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Ann(e) Hathaway (Shakespeare’s wife): leven tussen feit en fictie

Ann(e) Hathaway (Shakespeare’s wife): leven tussen feit en fictie

10/04/2021 by Liliane Waanders Leave a Comment

Hoewel de roman niet haar naam draagt, gaat Hamnet van Maggie O’Farrell voor een belangrijk deel over Agnes, de moeder van Hamnet, en – ook niet onbelangrijk – de vrouw van William.
Agnes is bij een groter publiek bekend als Ann(e) Hathaway, vrouw van Shakespeare.
Over haar is weinig bekend, en dat heeft, onder andere, te maken met de positie van vrouwen in de tijd dat zij leefde (1556-1623) en de stand van de burgerlijke stand toen. Dat maakt Germaine Greer duidelijk in De vrouw van Shakespeare, een boek dat suggereert een biografie te zijn, maar meer dan dat een cultuur-historische studie is met Ann(e) Hathaway als casus.

De vrouw van Shakespeare stond hier al jaren in de kast – om precies te zijn sinds 15 januari 2008; de dag dat Germaine Greer zelf acte de présence gaf op een avond gewijd aan het verschijnen van de Nederlandse vertaling van haar boek – en Hamnet van Maggie O’Farrell was een goede aanleiding om het nu eindelijk eens te lezen. De vrouw van Shakespeare is een van de titels die tijdens het schrijven van haar roman voor Maggie O’Farrell van onschatbare waarde waren.

Aan De vrouw van Shakespeare ligt een meer dan gedegen historisch onderzoek ten grondslag. Een onderzoek dat Germaine Greer tal van bronnen deed raadplegen die doorgaans tijdens literaire research buiten beschouwing gelaten worden.
Via allerlei omtrekkende bewegingen – want feiten die in dit ene geval het onomstotelijke bewijs moeten leveren ontbreken veelal – lukt het Germaine Greer een zo getrouw mogelijke weergave te geven van het leven dat Ann(e) Hathaway geleid moet hebben en de bijdrage die zij geleverd heeft aan de carrière van haar schrijvende man William. Daarbij laat Germaine Greer niet na anderen die speculatiever met de feiten en het leven van Ann(e) Hathaway omgingen de les te lezen.

Als je dan net Hamnet gelezen hebt, zie je waar Maggie O’Farrell omwille van de geloofwaardigheid van haar verhaal dankbaar gebruik gemaakt moet hebben van wat volgens Germaine Greer de meest logische en aannemelijke loop der dingen was in het leven van Ann(e) Hathaway, William Shakespeare, hun gezin en hun beider families en waar zij in het belang van haar roman bewust afstand neemt van de meest waarschijnlijke historische werkelijkheid.

Maar ook dat details die tijdens het lezen doorgaan voor pure fictie aan de werkelijkheid ontleend blijken. Al is een havik in Hamnet een valk geworden, er was in Ann(e) Hathaways tijd wel degelijk een priester die zich om het lot van die vogels bekommerde.

Maggie O’Farrell doet in Hamnet wat heel veel schrijvers van historische romans doen: zij gebruiken de geschiedenis en voegen daar verbeelding aan toe. Maar wat in het geval van dit specifieke vrouwenleven zo mooi duidelijk wordt als je na de roman van Maggie O’Farrell de biografie van Germaine Greer leest, is hoe een vrouw met de naam Agnes of  Ann(e) Hathaway eerst een met feiten onderbouwd leven krijgt en daarna juist dankzij die feiten weer een overtuigend personage wordt.

 

(Op 30 maart 2009 hield Germaine Greer de lezing Shakespeare’s Wife: The Life and Times of Ann Hathaway

)

Misschien ook interessant:

  1. Zij (Maggie O’Farrell) noemt zijn naam (William Shakespeare) ook niet
  2. William Shakespeare: de vrouw naast de man
  3. Het huwelijk van de Shakespeares
  4. Was Shakespeare een nare man?

Filed Under: blog Tagged With: Agnes Hathaway, Anne Hathaway, De vrouw van Shakespeare, Germaine Greer, Hamnet, Maggie O’Farrell, William Shakespeare

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie
  • Een kwestie: Roald Dahl aan de literaire schandpaal
  • Vragen naar de bekende weg: over het Kinderboekenweekgedicht van Pim Lammers

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled