Vanavond begint het. Of eigenlijk: vanmiddag al. Om half vier start het eerste programma van de 51e editie van Poetry International. Net als dat andere evenement waar vandaag wordt afgetrapt een jaar later dan de bedoeling. Maar anders dan het EK Voetbal – officieel: UEFA EURO 2020 – moest Poetry International noodgedwongen kiezen voor een afgeslankte vorm. Er komen dit jaar minder dichters naar Rotterdam dan de bedoeling was, een aantal dichters dat thuis bleef, draagt via een onlineverbinding bij.
Ook een deel van het publiek moet noodgedwongen thuisblijven: er gelden nog altijd duidelijke restricties wat betreft het aantal mensen dat in een zaal mag.
Ik ben dit jaar zo’n thuiskijker. Ik heb een passe partout voor het onlineprogramma. Ik kijk vanaf de bank naar programma’s die op een steenworp afstand van hier plaatsvinden. Als ik uit het raam kijk, kan ik de festivalgangers zien als ze zich van de ene naar de andere locatie begeven.
Hoewel ik nog helemaal geen doorgewinterde Poetry International-ganger ben – ik ben er pas voor de zesde keer bij – weet ik nu al dat ik die typische festivalsfeer ga missen. Het samen in de zaal zitten en het direct na afloop napraten. De onverwachte ontmoetingen. Het weerzien. Het dubben bij de boekentafel: welke dichter wil ik mee naar huis nemen.
Dit jaar is het allemaal anders. Dit jaar is Poetry International een televisieprogramma, en is het te hopen dat de ondertiteling een beetje synchroon loopt met de voordrachten. Maar ondanks alle beperkingen, dit weekend geldt: What you will hear is true, want dat is het motto.
Misschien moet ik me niet zoveel zorgen maken. Ik ben per slot van rekening ook nog maar één keer in mijn leven naar een voetbalstadion geweest om daar een wedstrijd te bekijken – in de Kuip: de afscheidswedstrijd van Robin van Persie en Giovanni van Bronckhorst, op uitnodiging van degene die bij Poetry International 25 jaar verantwoordelijk was voor het synchroon laten lopen van voordracht en vertaling (wie zegt dat voetbal en poëzie niet samengaan?) – en dat heeft voor zover ik weet geen invloed gehad om de manier waarop ik voetbal beleef. Vanavond begint het Poetry International Festival. Ik ga kijken en het voetbal moet maar even wachten.
Leave a Reply