HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Poetry 2021: Waarom Raymond Antrobus het niet met Ted Hughes eens is

Poetry 2021: Waarom Raymond Antrobus het niet met Ted Hughes eens is

14/06/2021 by Liliane Waanders 1 Comment

Natuurlijk is Ted Hughes een belangrijke dichter, dat vindt Raymond Antrobus ook (en nog steeds), maar met zijn gedicht Deaf School slaat Ted Hughes volgens de dove dichter Raymond Antrobus de plank volledig mis. Zo mis, dat Raymond Antrobus zich geroepen voelde te reageren. De manier waarop Ted Hughes in Deaf School denkt over dove kinderen te kunnen schrijven

‘The deaf children were monkey nimble, fish tremulous
and sudden.
Their faces were alert and simple.
Like faces of little animals, small night lemurs caught in
the flash light,
The lacked a subtle wavering aura of sound and responses
to sound.
(…)’

vroeg om een reactie. Raymond Antrobus vond uiteindelijk een antwoord. Hij ‘vlakte’ de tekst van Ted Hughes uit en schreef After reading Deaf School at the Mississippi River, waarin hij rechtstreeks verwijst naar de observaties van Ted Hughes:

After Reading ‘Deaf School’ by the Mississippi River

No one wise calls the river unaware or simple pools;
no one wise says it lacks a dimension; no one wise says its body is removed from the vibration of air.

The river is a quiet breath-taker, gargling mud.

Ted is alert and simple.
Ted lacked a subtle wavering aura of sound and responses to Sound.

Ted lived through his eyes. But eye the colossal currents from the bridge. Eye riverboats ghosting a geography of fog.

Mississippi means Big River, named by French colonisers.
The natives laughed at their arrogant maps,
conquering wind and marking mist.

The mouth of the river laughs. A man in a wetsuit emerges,
pulls misty goggles over his head. Couldn’t see a thing.
He breathes heavily. My face was in darkness.

No one heard him; the river drowned him out.

In een gesprek met Emily Berry leest hij het gedicht voor (vanaf 1.53) en gaat hij in op de totstandkoming:

Ook tijdens Poetry International legde Raymond Antrobus uit hoe het ging, en waarom hij in zijn bundel The Perseverance uiteindelijk verder gaat dan op zijn website, waar hij de zinnen zin voor zin doorstreept, waardoor de tekst leesbaar blijft. In zijn bundel maakt hij van Deaf School een stiftgedicht, omdat de dichter en zijn uitgever het zich niet konden veroorloven een claim aan hun broeken te krijgen van de erven van Ted Hughes.

Kantel je het stiftgedicht een kwartslag, dan ontstaat een staafdiagram dat door kan gaan voor een audiogram, de klassieke gehoortest die de status van het gehoor, de gehoordrempel, duidelijk maakt.
Het was een andere dove dichter die Raymond Antrobus daar op attent maakte.

Misschien ook interessant:

  1. Poetry International 2017: Hannah van Binsbergen kan goed met druk omgaan
  2. Poetry International 2017: Derek Otte aan banden?
  3. Poetry International 2017: Komrij(k) in stukjes verdeeld
  4. Poetry International 2017: Myanmar, dichten in een prille democratie

Filed Under: blog Tagged With: After reading Deaf school at the Mississippi river, After reading ted Hughes, Deaf School, Poetry International, Raymond Antrobus, Rotterdam, Ted Hughes, The Perseverance

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie
  • Een kwestie: Roald Dahl aan de literaire schandpaal
  • Vragen naar de bekende weg: over het Kinderboekenweekgedicht van Pim Lammers

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled