HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / columns / Toch nog even over: The Hill We Climb – Amanda Gorman

Toch nog even over: The Hill We Climb – Amanda Gorman

14/01/2022 by Liliane Waanders Leave a Comment

Woorden die er vooral op het moment zelf toe deden

Tijdens de uitzending van de inauguratie van Joe Biden deed de NOS het heel bewust niet. Het vertalen van The Hill We Climb van Amanda Gorman. De NOS besloot om de ‘volop geladen bijdrage van Amanda Gorman’ niet te ondertitelen, en daar gaven ze meteen na afloop van haar ‘optreden’ een verklaring voor. Presentator Winfried Baijens:

‘Even voor de duidelijkheid: wij hebben dit niet vertaald, dat zag u. Daar had u misschien wel behoefte aan, maar we hebben besloten dat toch niet te doen omdat dit soort spoken word, de schoonheid daarvan vaak verloren gaat in vertaling, als ik het zo mag uitdrukken.’

Daar zullen ze bij de NOS zeker achteraf heel blij mee geweest zijn, met dat niet vertalen. Want over het vertalen van The Hill We Climb was vervolgens veel te doen.

Er stak een storm op over de keuze voor Marieke Lucas Rijneveld (die bij nader inzien niet bevoegd genoeg was: te wit, maar vooral: geen vertaler), waarna spoken word-artiest Zaïre Krieger (ook geen vertaler, maar zwart) de opdracht kreeg, terwijl er ook nog een aantal sensitivity readers ingeschakeld werd. De vertaling verscheen, werd her en der (goed) besproken, maar om het feit dat spoken word een genre apart is en Nederland de Verenigde Staten niet, kon ook niemand heen.
En dus werd het boek dat ook in het Nederlands The Hill We Climb heet – al vertaalde Zaïre Krieger de zin wel, want die komt ook in het gedicht voor: ‘De berg die we beklimmen’ – niet het commerciële succes dat de uitgever had gehoopt.

Ik twijfelde lang of ik The Hill We Climb wel wilde hebben. Of de herinnering aan dat sprankelende optreden op 20 januari 2021 op termijn niet genoeg zou zijn. Wat maakte het uit dat ik na verloop van tijd niet precies meer wist wat Amanda Gorman tijdens de inauguratie van Joe Biden gezegd had.
Niet dat The Hill We Climb een gelegenheidsgedicht is, maar ik achtte de kans klein dat het ooit nog zoveel indruk zou maken als op dát moment.

Ondanks die bedenkingen kocht ik The Hill We Climb – ‘exclusieve tweetalige editie’ – toch en moest helaas constateren dat het gedicht en ook de vertaling op papier geen stand weten te houden. Het is een tekst die losgezongen van de context helaas weinig zeggingskracht heeft, en van de vertaling – hoe creatief sommige  oplossingen van Zaïre Krieger misschien ook zijn – ben ik niet echt onder de indruk.

En dan nog even terug naar het ondertitelen. De VRT deed dat in tegenstelling tot de NOS wel. Twee  dagen na de inauguratie verscheen er bovendien een Nederlandse vertaling in De Standaard. Katelijne De Vuyst (wit, vertaler) vertaalde ook de titel: De hoge heuvel die ons wacht.
Kijk, luister, lees en vergelijk.

P.S. Argos Medialogica reconstrueerde onder de titel Lost in Translation de commotie over de totstandkoming van de vertaling van The Hill We Climb.

Misschien ook interessant:

  1. De opkomst en ondergang van de sensitivity reader
  2. Shall I compare thee (sonnet 18): zomerdagen in vertaling, losjes vergeleken
  3. Poetry 2019: De kunst van het simultaan poëzie kijken, luisteren en lezen
  4. Toch nog even over: Verzameld werk – Carl Friedman

Filed Under: Beschouwingen, columns, Toch nog even over Tagged With: Amanda Gorman, argos medialogica, De hoge heuvel die ons wacht, gevoeligheidslezers, Katelijne De Vuyst, Lost in Translation, Marieke Lucas Rijneveld, sensitivity readers, The Hill We Climb, vertalen, Zaïre Krieger

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen
  • ‘Het hotel in de literatuur’, volgens ChatGPT en volgens mij
  • Zonder titel

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled