Het boek Leven als museum : F. Starik dat Andrea Stultiens en Vrouwkje Tuinman samenstelden, hoort bij de tentoonstelling Eeuwig in aanbouw : F. Stariks leven als museum die – ijs, weder en corona dienende – nog tot en met 5 juni in het Stadsarchief van Amsterdam te zien is.
Er staan zestien nieuwe gedichten van F. Starik in Leven als museum : F. Starik, waarvan Begrafeniskoffie er een is.
Ze zegt dat ze de koffie
die aan het einde van ons dienstje wordt geschonken
lekker vindt, ze maakt de juffrouw een compliment
Dit is echt heerlijke koffie.
Koffiejuffrouw natuurlijk blij want
zo veel mensen vertellen haar niet
dat het lekkere koffie is
eigenlijk nooit iemand
Het is van die koffie die al een tijdje heeft gestaan
lang niet iedereen vindt die lekker
dat weet koffiejuffrouw wel
je moet ervan houden
Ja, vult F. haar recensie van de koffie aan,
tenminste niet zo sterk als in een restaurant.
Ze gaat nooit op vakantie
omdat ze palmbomen aanstellerige bomen vindt
Doe maar mij gewoon een eik, een berk, een den.
Van de menukaart zal ze niet
van die moderne dingen kiezen
met blaadjes en takjes.
Prachtig die tweede strofe, waarin een bepaalde vorm van leven gerelativeerd wordt.
Prachtig is ook het boek zelf, dat een reconstructie is van en een eerbetoon aan de manier waarop F. Starik tegen het leven en de kunst aankeek. Andrea Stultiens legde de situatie vast zoals zij die aantrof toen F. Starik overleed. Zij ving het eeuwig in aanbouw zijnde Starik Museum, dat F. Starik continue een sluimerend bestaan liet leiden. Blijkt uit de correspondentie opgenomen in Leven als museum: F. Starik.
Een museum dat het verdient om in stand gehouden te worden, ook nadat het onttakeld is.
Al eerder – in 2019 – wekten Andrea Stultiens en Vrouwkje Tuinman het Starik Museum tot leven. Toen – in het Literatuurmuseum – in drie dimensies.
Leave a Reply