Komende zomer moet De Hef wijken voor het plezierjacht van Jeff Bezos. De brug is demontabeler dan de masten van het schip in aanbouw. Maar dat de gemeente bereid is om gehoor te geven aan het verzoek van de scheepsbouwer schiet veel Rotterdammers in het verkeerde keelgat. De Hef is dan ook een (Rijks)monument. Veelvuldig vastgelegd in beeld en woord. C. B. Vaandrager gaf een van zijn Rotterdamse romans de titel mee van de bijnaam van de Koningshavenbrug. Dat boek begint zo:
‘Hoogtevrees
De Hef is vol beweeglijkheid, die ik begeer. Zie hier: Amsterdam-Parijstreinen die er over vliegen onder machtige stuwing van zwart metaal en witte stoom. Ook vind ik hier grote, trage schepen die van zee komen, of onze stad verlaten.
De Hef zelf schept met grote vertikale bewegingen geweldige verscheidenheid van aktie: wentelende wieken, sidderende kabels.
Studie (poëzie) in beweging? Voor uw schrijver zit er veel meer aan vast. Met andere ogen leer ik heel wat geheimen van deze “onmogelijke” brug. Stervenslangzaam passeert een elevator. Aangenaam, Maaskoningin, ik ben benieuwd naar diepe schuine verhalen, luister naar golven, waaruit ik inspiratie put. Van De Hef af gezien, hoogtepunt van ballingschap, bekroning. Hoogtevrees, daarom. Verse werkelijkheid, wel werd. De Hef lijkt, met metalen uithoudingsvermogen best bestand tegen daverend snelverkeer. Enorme gewichten, waaraan De Hef hangt, wil ik langer, nauwlettender bestuderen, in verband met steeds herhaalde bewegingen. How do you Rotterdam? Busy river, movable bridge. Vreemdelingenverkeer. Beweglicher Flüss, bewegbare Brücke.’
Aan De Hef ligt het dus niet, die is beweeglijk en flexibel genoeg.
Vaandrager is niet de enige Rotterdamse schrijver/dichter die het over De Hef heeft. In het gedicht Rotterdam revisited van Hans Sleutelaar is de brug een wachter:
‘Wolken drijven boven palingkleurig water.
Het licht blinkt net als toen, maar later.
De Hef waakt stil over dit verbeten leven.
Ik keer me, duizelend, om. En huiver even.’
En dan Frans Vogel die het in het verleden als een opnam voor de brug:
No(ti)tie a/d waterkant
(Nix met dank aan Lucebert)
Over de Maas
scheert een zwaluw;
schaduw van mijn besef:
alles van schoonheid
is tijdloos. Laat staan
de Hef.
En natuurlijk ontbreekt De Hef ook niet in het oeuvre van Jules Deelder:
Verhefbrug
De Hef van staal en ijzer
made in Rotterdam
en voor de loop der treinen
van eminent belang
stond groen-op-wit vereeuwigd
op doosjes lucifers
die van lucifers geledigd
door Suri’s op de Kaap
als maat werden gebezigd
bij ’t verdealen van de waar
die onder Panamese vlag
uit Afrika gesmokkeld was
en per doosje à één joet
onder liefhebbers verbreid
voor menigeen de brug sloeg
naar een hogere realiteit.
Elke zichzelf en zijn stad respecterende Rotterdamse dichter heeft het vroeg of laat over De Hef, maar over Jeff Bezos heeft straks niemand het meer.
Leave a Reply