HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / recensies / prozarecensies / Recensie: Het verdwijnen van Ferdi Heijen – Max Hermens

Recensie: Het verdwijnen van Ferdi Heijen – Max Hermens

09/09/2024 by Liliane Waanders Leave a Comment

Dorp in rep en roer

Het verdwijnen van Ferdi Heijen van Max Hermens speelt zich af op het platteland. Boeren is niet langer lucratief. Malafide keuzes zijn gauw gemaakt. Als de jonge Ferdi Heijen, bepaald geen lieverdje, spoorloos is, wordt de verklaring voor zijn verdwijnen dan ook al gauw in verband gebracht met criminele praktijken.

Hij dendert het verhaal binnen, de jeugdige hoofdpersoon in Het verdwijnen van Ferdi Heijen van Max Hermens: ‘Dus ik ram die skelter van me de grote weg op, da’s de provinciale, en ik stop pas als ik met beide voorwielen op het asfalt sta, want ik weet hoe het hier werkt: je moet gewoon je plek pakken, dat zegt ons pap ook.’ Ferdi – hij is twaalf en zijn skelter met Solex-motor zijn met elkaar vergroeid. Samen doorkruisen ze de omgeving. Op een dag verdwijnt Ferdi. De vraag wat er met hem is gebeurd, houdt bijna het hele dorp bezig.

Hermens bouwt de spanning heel zorgvuldig op. Hij wil dat de lezer allerlei vermoedens gaat koesteren. Daarin slaagt hij door de manier waarop hij het verhaal vertelt te koppelen aan een zorgvuldig aangeklede plaats van handeling. Het verdwijnen van Ferdi Heijen speelt zich af op het platteland. Het is voor boeren steeds moeilijker om rond te komen, en niet iedereen kan de verleiding om via criminele praktijken – het verbouwen van wiet – geld te verdienen weerstaan. Hermens geeft met zijn roman een ontluisterend inkijkje in het verdwijnen van dorpsgemeenschappen waarin vertrouwen en ‘naoberschap’ niet langer leidend zijn. De sfeer in het boek is grimmig, de mensen zijn achterdochtig.

Tegen die achtergrond laat hij Ferdi aan het woord – in zes van de achttien hoofdstukken, en voert hij nog twaalf anderen op die verslag doen van wat zij die dag gezien en gehoord hebben. Mensen uit het dorp, een hulpverlener, een politieagent, een journalist. Allemaal kennen ze (de reputatie van) Ferdi Heijen en hebben ze op basis daarvan een idee en een mening over wat er met hem gebeurd kan zijn. Maar de enige die dat echt weet is Ferdi zelf, hij krijgt van Hermens het laatste woord.

Met Het verdwijnen van Ferdi Heijen schreef Hermens een roman met een aansprekende jeugdige hoofdpersoon, een personage waarmee lezers die hun weg in de literatuur nog moeten vinden zich kunnen identificeren. Niet alleen de herkenbare personages, maar ook de mozaïekvertelling, suspense, actualiteit en heldere ongekunstelde stijl maken Hermens debuutroman heel geschikt om voor de lijst te lezen.
Ferdi zou het literaire neefje van Fransje Hermans  (uit Joe Speedboot van Tommy Wieringa) en Tom Keller (uit De beesten van Gijs Wilbrink) kunnen zijn.

 

Deze recensie schreef ik voor De Boekenkrant.

Misschien ook interessant:

  1. Tommy Wieringa – Ga niet naar zee
  2. Recensie: Een mooie jonge vrouw – Tommy Wieringa
  3. Recensie: Dit zijn de namen – Tommy Wieringa

Filed Under: prozarecensies Tagged With: De beesten, Gijs Wilbrink, Het verdwijnen van Ferdi Heijen, Joe Speedboot, Max Hermens, Tommy Wieringa

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda
  • Poëzieweek 2025: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’ – Sasja Janssen
  • Poëzieweek 2025: ‘Kratermond’ – Sara Eelen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2025 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled